بررسی نتایج رادیولوژیک و بالینی واروس استئوتومی فمور در بیماران مبتلا به بیماری پرتس در بیمارستان امام خمینی(ره) بین سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۹
[پایان نامه]
نیما حسینی زارع
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۵۲ص
دکتری تخصصی
ارتوپدی
۱۴۰۰/۱۲/۲۵
مقدمه: بیماری Legg-Calvé-Perthes (LCPD) یک استئونکروز ناشناخته سر استخوان ران است که می تواند منجر به تغییر شکل سر استخوان ران و راه رفتن غیرطبیعی در بیماران شود. استئوتومی واروس یکی از روش های درمانی است که نتایج قابل قبولی در ادبیات داشته است. هدف ما ارزیابی پیامدهای رادیولوژیکی و بالینی استئوتومی واروس در بیماران مبتلا به LCPD در مطالعه ما بود.روش اجرا: بین سال های 1385 تا 1399، ما 82 بیمار مبتلا به LCPD را در محدوده سنی 4 تا 12 سال وارد کردیم. همه بیماران تحت عمل جراحی استئوتومی واروس گردن فمور قرار گرفتند. ما پیامدهای رادیولوژیکی و بالینی را با یک پیگیری میان مدت با میانگین 37 ماه ارزیابی کردیم.یافتهها: 82 بیمار مبتلا به LCPD که تحت استئوتومی واروس قرار گرفتند، وارد شدند. ما نشان دادیم که تمام پیامدهای رادیولوژیکی و بالینی با پیگیریهای میانترم بهبود یافتند. بیماران با طبقه بندی ستون های جانبی نوع B، B/C و C به طور قابل توجهی در همه پیامدها بهبود یافتند. همچنین محدودیت سنی برای جراحی استئوتومی واروس وجود نداشت. همه بیماران با هر نوع ستون جانبی بر اساس طبقه بندی استولبرگ، پیامدهای ارجاعی (نوع 1 و 2) داشتند.نتیجهگیری: ما به این نتیجه رسیدیم که استئوتومی واروس نتایج قابل قبولی برای بیماران مبتلا به LCPD دارد. همچنین محدودیتی برای استئوتومی واروس در بیماران مبتلا به پرتس بر اساس طبقه بندی سن و ستون جانبی وجود نداشت.