عنوان

بررسی اثرات محافظتی اسپرمیدین و نانومایسل های کورکومین بر کاردیومیوپاتی ناشی از القا سیروز با بستن مجرای صفراوی در مدل موش صحرایی

۹۶۷۶۷پ

فارسی

بررسی اثرات محافظتی اسپرمیدین و نانومایسل های کورکومین بر کاردیومیوپاتی ناشی از القا سیروز با بستن مجرای صفراوی در مدل موش صحرایی

[پایان نامه]

محمد شیبانی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۳۹۹

سی دی

دکترای تخصصی(phd)

فارماکولوژی

سیروز کبدی یک بیماری مزمن است که می تواند به دنبال آلودگی عوامل مختلفی از جمله دنبال انسداد مجاری صفراوی رخ دهد و باعث ایجاد نواحی فیبروتیک در ساختار کبد و اختلال در عملکرد کبدی می گردد. کارديوميوپاتي سيروتيك را به عنوان يك اختلال عملكرد قلبي مزمن در بيماران مبتلا به سيروز در نظر مي گيرند که با عدم توانائي درقابليت انقباضي و اختلال در فعالیت الکتریکی قلب مشخص میگردد. یکی از اصلی ترین عوامل موثر در ایجاد ان فعال شدن مسیرهای اکسیدانی و التهابی میباشد. تاکنون هیچ درمان مطمئنی برای ان گزارش نشده است. کورکومین ماده موثره شناخته شده در زردچوبه (Curcuma Longa) میباشد. اثرات ضد التهابی و انتی اکسیدانی ان در مطالعات فراوانی ثابت شده است حلالیت کم و متابولسیم وسیع و جذب اندک ان باعث شده است که برای برای افزایش قابلیت جذب و افزایش فراهم زیستی ان، کورکومین با استفاده از فناوری نانو به صورت نانومیسل تولید می‌شود. نانومایسلها ساختارهایی مدور با اندازه 5 تا 100 نانومتر، متشکل از واحدهایی هستند که با در کنار هم قرار گرفتن انها، دارو درون انها بارگذاری میشود. این روش و این ساختار میتواند زيست دسترسي و پروفايل کينتيكي انرا بهبود بخشيد. پلي امينها ترکيبات درون سلولي هستند که از اسيد امينه ارنيتين ساخته ميشوند و اعمال فيزيولوزيك و مهم بسياري را انجام ميدهند. شکل¬های عمده و مهم پلی¬ آمین¬ها شامل پوتریسین، اسپرمیدین و اسپرمین می¬باشند. اثر حفاظتي و تاثيرات مثبت انها در مدلهاي التهابي و مدلهاي کارديوميوپاتي بررسي شده است. نانومایسل کورکومین و اسپرمیدین هردو دارای خواص و اثرات ضد التهابی بوده به عنوان مثال هردو باعث کاهش بیان NF-kB در برخی مدلهای التهابی شده اند. هدف از این مطالعه در درجه اول بررسی اثرات حفاظتی و درمانی نانومایسلهای کورکومین و اسپرمیدین در کاردیومیوپاتی سیروتیک ناشی از بستن مجاری صفراوی در مدل موش صحرایی میباشد. در درجه دوم با توجه مشابه بودن برخی از مکانیسمهای حفاظتی هر دو دارو و همچنین اثرات مثبت قلبی انها، هدف دیگر بررسی اثرات درمانی انها به طور همزمان در این مدل التهابی میباشد.روش کار: در این مطالعه از موشهای صحرایی جهت سیروز استفاده گردید. 11 گروه (هر گروه 8 رت) شامل گروههای (نرمال، شم، کنترل که دچار سیروز کبدی شده بودند، 2 گروه درمانی دارای سیروز و دریافت کننده کورکومین 300 و 600 میلیگرم بر کیلوگرم، دو گروه درمانی دارای سیروز و نانومایسل کورکومین 100 و 200 میلیگرم بر کیلوگرم، 3 گروه درمانی دارای سیروز و دریافت کننده اسپرمیدین 5 و 10 و 50 میلیگرم و همچنین یگ گروه درمانی دارای سیروز ودریافت کننده نانومایسل کورکومین 200 میلیگرم وبه همراه اسپرمیدین 10 میلیگرم بر کیلوگرم). لازم به ذکر است که انتخاب دوز بر اساس مطالعات قبلی و همچنین بر اساس نتایج اولیه به دست امده از این مطالعه صورت گرفته است. پس از گذشت 7 روز از بستن مجاری صفراوی، گروههایی تحت درمان روزانه با دوزهای مختلف نانومایسل کورکومین و چند گروه نیز تحت درمان روزانه با دوزهای متفاوت اسپرمیدین به صورت گاواژ (خوراکی) قرار گرفتند و پس از گذشت 28 روز، ابتدا بررسی نوار قلب حیوانات و سپس بررسی قدرت انقباضی قلبی با استفاده از حمام بافتی، انالیز هیستوپاتولوژی با روش H&E، اندازه گیری فاکتورهای التهابی و اکسیدانی و جداسازی قلب جهت انجام وسترن بلات کشته شدند. یافته ها: در بررسی قدرت انقباضی قلب، مشخصا قدرت انقباضی در گروه درمانی نانومایسل 200 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم و در گروه درمانی با اسپرمیدین 10 میلیگرم بر کیلوگرم به اندازه معنی داری افزایش یافته بود. همچنین فاکتورهای التهابی مانند TNF-α و IL-1β در همین گروهها نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. در بررسی ECG حیوانات نیز فواصلQT, RR,QRS به اندازه قابل توجهی کاهش یافته بود. اثرات محافظتی هر دو ترکیب در مطالعه هیستوپاتولوژی تایید شد و دوزهای موثر انها توانسته بودند باعث کاهش MDA و افزایش فاکتورهای انتی اکسیدانی مانند SOD و GSH گردند . در بررسی سطح پروتئین NF-kB با روش وسترن بلات نیز در گروههای اسپرمیدین 10 میلیگرم بر کیلوگرم و نانومایسل کورکومین 200 میلیگرم بر کیلوگرم و مجموع این دو گروه، کاهش معنی داری را شاهد بودیم. نتیجه گیری: بر اساس یافته های فوق میتوان نتیجه گرفت که هردو ترکیب نانومایسل کورکومین و اسپرمیدین با بروز اثرات ضد التهابی و انتی اکسیدانی میتوانند در بهبودی کاردیومیوپاتی سیروتیک موثر باشند.

التهاب

Imflammation

a11

a11

سیروز

کاردیومیوپاتی

نانومایسل کورکومین

اسپرمیدین

، پديدآور

شیبانی، محمد

، استاد راهنما

، استاد راهنما

، استاد مشاور

، استاد مشاور

رضایت سرخ آبادی، مهدی

دهپور، احمد رضا

جعفری، محمود رضا

مانی، علیرضا

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

20221218

۲۱۳۷ف

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y