عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۶۱۳۳پ
فارسی
فارسی
بررسی سطح سرمی BAFF و بیان ژن BAFF و رسپتورهای آن شامل TACI-BAFF-Rو BCMA در بیماران پیوند کلیه و ارتباط آن با علائم بالینی رد پیوند به واسطه آنتی بادی
[پایان نامه]
شیما افضلی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۹
۱۰۱ص
جدول،نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
ایمونولوژی
۱۸/۵
پیوند کلیه به عنوان درمان بسیاری از اختلالات و نارسایی‌های کلیوی پیشرفت قابل توجهی در سال‌های اخیر داشته است. اما علیرغم پیشرفت‌های چشمگیر در این عرصه، پدیده‌ی رد پیوند همچنان سد بزرگی در درمان بیماران پیوند شده می‌باشد. بنابراین جلوگیری از رد بافت پیوندی مخصوصاً پیوند کلیه که به طور گسترده در سراسر دنیا در حال انجام است، بسیار مهم و حیاتی می‌باشد. اخیراً داروهای سرکوبگر با محوریت مهار سلول‌های T و پاسخ‌های آن در کاهش رد حاد سلولار بسیار موفق بوده‌اند. اما این داروها به‌طور مشخصی در کنترل رد‌های وابسته به آنتی‌بادی با مشکل مواجه هستند و همچنان شاهد رد مزمن وابسته به آنتی‌بادی می‌باشیم که نشان‌دهنده نقش مهم و حیاتی لنفوسیت‌های B در پیوند می‌باشد. امروزه سلول‌های B به دلیل پروسه تولید آنتی‌بادی خود، به عنوان یکی از عوامل اصلی رد مزمن وابسته به آنتی‌بادی به شمار می‌آیند. BAFF (فاکتور فعال‌کننده‌ی سلول B) سایتوکاینی است که از طریق اتصال به رسپتورهایش بر سطح لنفوسیت‌های B BAFF-R)، TACI و (BCMA منجر به افزایش بقا، تکثیر و تمایز این لنفوسیت‌ها می‌شود. با توجه به نقش پر اهمیت این سایتوکاین بر لنفوسیت‌های B و از طرف دیگر روی کار آمدن سلول‌های B به عنوان عامل مهمی در رد پیوند‌های وابسته به آنتی بادی، بر آن شدیم که این سایتوکاین و رسپتورهای آن را مورد بررسی قرار‌دهیم.روش: جمعیت مورد مطالعه‌این پایان‌نامه شامل 40 بیمار پیوند کلیه که بر اساس یافته‌های آزمایشگاهی، تشخیص پزشک نفرولوژیست و همچنین تایید پاتولوژی دچار رد وابسته به آنتی‌بادی شده باشند (بیماران AMR)، 40 بیمار پیوند کلیه با عملکرد طبیعی و بدون علایم حاکی از علائم رد پیوند (بیماران Stable) و 8 نفر فرد سالم دارای کلیه طبیعی می‌باشد. در این مطالعه به بررسی سطح سرمی سایتوکاین BAFF با روش الایزا و همچنین سطح ژنی این سایتوکاین و رسپتورهایش شامل BAFF-R، TACI و BCMA با استفاده از تکنیک Real-time PCR پرداختیم. همچنین ارتباط شواهد بالینی و آزمایشگاهی مانند میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR)، کراتینین، اوره، BMI، تعداد سال های پس از پیوند و سن بیماران با BAFF و رسپتورهایش بررسی شده است.یافته ها: سطح سرمی سایتوکاین BAFF در بیماران AMR و همچنین بیماران Stable به‌طور معناداری (به ترتیب p.value= 0.038 و p.value= 0.018) نسبت به افراد سالم افزایش یافته، اما تفاوت معناداری بین بیماران AMR و بیماران Stable مشاهده نشده است. سطح ژنی این سایتوکاین نیز نتایج مشابه سطح سرمی داشته و افزایش معناداری در بیماران AMR و بیماران Stable نسبت به افراد سالم داشته است (به ترتیب p.value= 0.004 و p.value= 0.002). در میان رسپتورهای این سایتوکاین، BAFF-R تفاوت معناداری در گروه‌های مورد مطالعه نداشت اما سطح ژنی BCMA افزایش معناداری در بیماران AMR و بیماران Stable نسبت به افراد سالم داشته (به ترتیب p.value= 0.002 و p.value= 0.022) و TACI تنها رسپتوری می‌باشد که سطح ژن آن در افراد AMR نسبت به افراد Stable افزایش داشته است (P.value= 0.01) و مشخص شد این افزایش پس از گذشت سال‌ها پس از پیوند همچنان باقی می‌ماند. نتیجه گیری: BAFF چه در سطح سرمی، چه در سطح ژنی معیار مناسبی برای تشخیص بیماران AMR نمی‌باشد. اما رسپتور TACI (که رسپتور مشترکی برای سایتوکاین‌های BAFF و APRIL می‌باشد) از اهمیت بیشتری نسبت به سایر رسپتورها برخوردار است و می‌تواند بیماران AMR و Stable را حتی با گذشت سال‌ها پس از پیوند، از هم تمایز دهد.
کلیه‌ها
Kidneys
-- پیوند
-- Transplantation
a09
a09
رد وابسته به آنتی بادی
BAFF
BAFF-R
TACI
BCMA
، پدیدآور
افضلی، شیما
، استاد راهنما
، استاد مشاور
امیر زرگر، علی اکبر
پوررضاقلی، فاطمه
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230110
۲۰۴۳ف
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
