عنوان

بررسی ایمونوهیستوشیمی حس درد و عملکرد حرکتی موش های صحرایی نر آسیب دیده نخاعی پس از تحریک رسپتورهای گروه ۳ متاتروپیک گلوتامات در ناحیه خاکستری دور قناتی

۹۶۰۴۳پ

فارسی

فارسی

بررسی ایمونوهیستوشیمی حس درد و عملکرد حرکتی موش های صحرایی نر آسیب دیده نخاعی پس از تحریک رسپتورهای گروه ۳ متاتروپیک گلوتامات در ناحیه خاکستری دور قناتی

[پایان نامه]

مرجان حسینی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۳۹۹

۲۰ص

جدول،نمودار

سی دی

دکتری تخصصی(PHD)

فيزيولوژي پزشكي

۷۳

: پاتوفیزیولوژی درد نوروپاتیک مرکزی بسیار پیچیده است و مکانیسم های محیطی و مرکزی متعددی را شامل می شود. در این مطالعه ما به بررسی تأثیر تعدیلی (S)-3,4-Dicarboxyphenylglycine (DCPG)، اگونیست اختصاصی رسپتور متابوتروپیک گلوتامات شماره 8، بر عوارض درد ناشی از درد نوروپاتیک مرکزی و نیز اختلال حرکتی در موش های صحرایی نر پرداختیم. همچنین، به منظور القاء درد نوروپاتیک مرکزی از مدل فشردگی نخاع در قطع T6-T8 طناب نخاعی استفاده نمودیم.مواد و روش ها: در این مطالعه جمعا از 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم استفاده شد که به صورت تصادفی در 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند؛ گروه ها شامل: 1)گروه ضایعه نخاعی (SCI, Spinal Cord Injury)، 2) گروه شم جراحی، 3) گروه SCI+ حلال داروها (شم حلال)،4) گروه SCI+ DCPG، 5) گروه SCI+ siRNA.سه هفته بعد از القای آسیب نخاعی، DCPG، siRNA (small interfering Ribonucleic Acid) و نرمال سالین (حلال داروها) به وسیلۀ جراحی استریوتاکسی به داخل ناحیۀ خاکستری دور قناتی تزریق شدند. قبل از تزریق داروها و نیز 30 و 60 دقیقه بعد از تزریق، تست‌های مربوط به بررسی آلودینیای سرمایی و هیپرآلجزیای حرارتی انجام شدند. همچنین از هفتۀ اول بعد از آسیب، به منظور ارزیابی عملکرد حرکتی، تست‌های حرکتی از حیوانات ثبت شد. مغز تعدادی از حیوانات (4n=) به منظور بررسی ایمونوهیستوشیمی سطح فعالیت Off Cell های ناحیه (Rostral Ventromedial Medulla) RVM بعد از پرفیوژن ترانس کاردیال خارج گردید و مغز تعدادی دیگر از نمونه ها (3n=) نیز به صورت تازه برای آنالیز وسترن بلاتینگ و میزان بیان رسپتور شماره 8 مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، نخاع سه حیوان از هر گروه بعد از تزریق ردیاب آکسونی در کورتکس حرکتی به صورت فیکس شده خارج گردید و جهت بررسی های بافتی در فریز70 - نگهداری شد.نتایج: تجویز داخل مغزی (PAG, Periaqueductal Gray Matter) اگونیست رسپتور متابوتروپیک شماره 8، موجب افزایش آستانۀ درد حیوانات در مواجهه با محرک غیر دردناک سرمایی شد، گرچه تأثیر معناداری بر رفتار درد حیوانات بعد از قرار گرفتن در معرض محرک دردناک حرارتی نداشت. همچنین تزریق این اگونیست توانست عملکرد حرکتی حیوانات را در مقایسه با گروهی که این رسپتور در آن ها از طریق تزریقsiRNA خاموش شده بود، بهبود ببخشد که بازآرایی آکسونی مشاهده شده در مسیر قشری-نخاعی شاهد این یافته می باشد. به علاوه بررسی ایمونوهیستوشیمی سلول های Off ناحیه RVM نشان داد که تزریق DCPG می‌ تواند فعالیت مهاری این سلول ها را افزایش دهد. همچنین کاهش در بیان (Metabotropic glutamate receptor subtype 8) mGluR8 در حیوانات گروه SCI و siRNA و افزایش نسبی بعد از درمان در میزان بیان این رسپتورها مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق اگونیست اختصاصی mGluR8 ،DCPG، در ناحیۀ خاکستری دور قناتی، قادر خواهد بود تاثیر معناداری در افزایش بیان این رسپتورها به دلیل کاهش در مرگ و میر نورونی از خود بجای بگذراد و در ادامه و با افزایش فعالیت این رسپتورها، DCPG توانست برخی از علایم درد نوروپاتیک مرکزی (از جمله، آلودینیای سرمایی) را از طریق تعدیل فعالیت سلول های مهاری ناحیه RVM و همچنین اختلال حرکتی منتج از آسیب نخاعی را از طریق افزایش بازآرایی آکسونی مسیر کورتیکواسپاینال به شکل معناداری در مقایسه با سایر گروه های مورد مطالعه بهبود ببخشد.

رسپتور متابوتروپیک گلوتامات شماره 8

درد نوروپاتیک مرکزی

ضایعۀ نخاعی

ناحیۀ خاکستری دور قناتی

، پدیدآور

حسینی، مرجان

، استاد راهنما

، استاد راهنما

پرویز، محسن

شعبانزاده، علیرضا

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20230104

۲۰۲۵ف

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y