بررسی اثر دارورسانی کاپسیتابین با استفاده از نانو حامل PAMAM دندریمر به بافت سرطان معده زنوگرفت در موش سوری نر
[پایان نامه]
شراره جعفری تادیبی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۳۹۷
۶۸ص.
جدول نمودار
سی دی
کارشناسی ارشد
فیزیولوژی پزشکی
مقدمه: کاپسیتابین یک داروی ضد سرطان موثر در شیمی درمانی سرطان های دستگاه گوارش خصوصا سرطان معده و کولورکتال میباشد. این دارو علاوه بر اثرات درمانی، اثرات جانبی و ناخواسته بر روی بافتهای سالم دارد. ما در این مطالعه بر آن هستیم که با استفاده از کونژوگه کردن دارو با PAMAM دندریمر نسل 4، داروی کاپسیتابین مورد استفاده در شیمی درمانی سرطان معده را به طور اختصاصی به بافت سرطانی معده، به منظور کاهش اثرات جانبی و ناخواسته دارو کاپسیتابین بر روی بافت های سالم، برسانیم.مواد و روشها: در این مطالعه برای القا سرطان از روش زنوگرفت انسان به حیوان استفاده شد. بر اساس پروتکل پیوند زنوگرفت، از بیماری که وجود سرطان معده بر اساس آزمایش در او ثابت شده است و قبل از عمل جراحی تحت شیمی درمانی قرار نگرفته است؛ استفاده شد. برای سرکوب سیستم ایمنی و رد نشدن پیوند از داروی سیکلوسپورین با دوز mg/kg/day10 از روز پیوند تا زمانی که رشد تومور به اندازه 1500میلی متر مکعب برسد استفاده شد. در این مطالعه 5 گروه 8 تایی طراحی شده است و موش سوری نر مورد استفاده قرار گرفت. در گروه یک یا گروه سرطانی بافت سرطان معده به زیر بغل موش نر پیوند زده میشود و حیوان تا زمان رشد تومور به اندازه mm31500 تحت درمان با سیکلوسپورین به میزان mg/kg/day 10قرار میگرفت. در گروه دوم پس از رشد تومور به اندازه mm31500 ، موش های این گروه دو بار در روز به مدت 7 روز داروی ضد سرطان کاپسیتابين با دوزmg/kg/day 700 به شیوه گاواژ دریافت کردند (سیکل درمانی شامل یک هفته درمان و یک هفته استراحت بود). در گروه کاپسیتابین، حیوانات کاپسیتابین را با دوز mg/kg/day 700 بدون حامل دندریمر دریافت میکردند. در گروه PAMAM دندریمر، حیوانات پس از القای سرطان همانند گروه سرطانی تحت درمان با PAMAM دندریمر (g/kgµ 20) قرار گرفتند. به منظور بررسی امکان کم کردن دوز داروی شیمیدرمانی، گروه mg/kg/day400 کاپسیتابین لود شده با دندریمر طراحی شد. در این مطالعه پتانسیل کاپسیتابین در فرمولاسیون کمپلکس کاپسیتابین-دندریمر، به منظور افزایش پروفایل درمانی کاپسیتابین و کاهش اثرات جانبی آن بر روی بافتهای سالم، تغییر شمارش سلولهای خونی و تغییرات آنزیمهای کبدی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان بیان ژنی پروتئینهای دو ژن Bax و Bcl2 توسط روش Real time PCR انجام شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که کمپلکس کاپسیتابین-دندریمر با دوز mg/kg/day 700 باعث کاهش بیشتر تومور در مقایسه با کاپسیتابین گردید و موجب کاهش اثرات جانبی آن بر روی سلولهای خونی و جلوگیری از افزایش آنزیمهای کبدی شد. همچنین اثر بخشی کمپلکس کاپسیتابین-دندریمر بر روی افزایش بیان ژنی Bax و کاهش بیان ژنی Bcl2 در مقایسه با کاپسیتابین به تنهایی نشان داده شد.نتیجه گیری: به نظر میرسد که نانودندریمر، داروی شیمی درمانی را هدفمند تر به بافت سرطانی رسانده است و با این هدفمند تر کردن از صدمه و عوارض ناخواسته داروی شیمی درمانی بر سایر بافت های سالم جلوگیری کرده باشد. اما برای رسیدن به نتایج مطمئنتر به بررسی بیشتر نیاز است.