مقایسه کارائی کاتتر موقت تعبیه شده در وریدهای مرکزی باورید ژوگولر خارجی بیمارستان سینا درسال۱۳۸۰
[پایاننامه]
/محمد محمودزاده کناری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
، ۱۳۸۱
۵۲ص.
: جدول، نمودار
چاپی
کتابنامه
دکتری تخصصی پزشکی
جراحی عمومی
امروزه بیماران مزمن کلیوی که نیاز به دیالیز پیدا کنند در حال افزایش هستند همچنین بیمارانی که جهت مانیتور در ICU و اتاق عمل که نیاز به داشتن ورید مرکزی دارند نیز در حال افزایش هستند. که این افزایش سورویوال بیماران دیالیزی بدلیل تشخیص زودرس و مراقبت های اولیه خوب می باشد. یکی از راه های حفظ بیماران انجام همودیالیز است که با آن بیمار را بطور مرتب و دقیق دیالیز کرده تا وضعیت آب و الکترولیت بیمار نرمال باقی بماند. در حال حاضر روش استاندارد AVF است ولی برای آنکهAVF بیماران ماچور گردد نیاز است که بیمار از طریق کاتتر دیالیز گردد که یکی از این کاتترها، کاتترشالدون است که در وریدهای مرکزی شامل ورید ژوگولر داخلی، ساب کلاوین تعبیه می گردد. که تعبیه این وریدها با کانول با عوارض جدی و گاهی اوقات کشنده همراه است. بهمین منظور بفکر این افتادیم کاتتر را از طریق ورید محیطی با هدایت به سمت ورید مرکزی که همراه با عوارض کمتری باشد انجام دهیم. روش کار بدین صورت بود که ۶۶ بیمار مراجعه کننده به درمانگاه عروق بیمارستان سینا که از طرف مرکز دیالیز برای شالدون گذاری معرفی می شدند وارد مطالعه شدند. که ۳۴ بیمار بروش مرکزی، ۳۲ بیمار بروش ورید خارجی ژوگولر کانوله گردیدند. سپس پرسشنامه ای پر شده و در طی ۳ f/uماه در هر یک ماه اطلاعات دیگری شامل راضی بودن از کاتتر، میزان عفونت، میزان باز بودن مورد ارزیابی قرار گرفت. که سپس اطلاعات توسط برنامه SPSS10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتیجه زیر حاصل گردید. -میزان عفونت، میزان باز بودن، میزان رضایت از دیالیز در دو گروه یکسان بود. -میزان تلاش برای کانوله کردن بیماران در گروه ورید مرکزی بیشتر از ورید ژوگولر خارجی بوده و هر چه تعداد تلاش برای کانوله کردن افزایش یابد شانس عوارض نظیر هماتوم هفزایش یافته که بدنبال خود نارضایی بیمار را افزایش می دهد. پس کانوله کردن ورید خارجی هم برای پزشک و بیمار بسیار راحت تر و بدون عارضه انجام می پذیرد.