بررسی اثر سولفات منیزیم در پیامد نهایی بیماران ترومای مغزی بیمارستان امام خمینی ره تهران سال۱۳۷۹-۸۰
[پایاننامه]
/رضا احمدی دهج
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
، ۱۳۸۱
۷۷ص.
: جدول، نمودار
چاپی
کتابنامه
دکتری پزشکی تخصصی
جراحی مغز و اعصاب
روزانه حدود ۱۶۰۰۰ مرگ در سراسر جهان به دلیل تصادفات و آسیبهااتفاق می افتد و۲۰
سالهای مفید از دست رفته بر اثرازکارافتادگیهای ناشی از تصاذفات وآسیبها میباشد.صدمه سیستم اعصاب مرکزی علت مهم مرگ ومیر و ناتوانیها به دنبال صدمات وتصادفات میباشد .به دنبال این صدمات سلولهای نرونی ،گلیال واندوتلیال از نظر عملکردی دچار اختلال می شوند اما هنوز امکان برگشت به فعالیتهای عادی را دارند.این بهبودی نیاز به شرایط مساعد وجلوگیری از صدمات ثانوی دارد. در این راستا امروزه بیشتر روی مکانیزمهای بیوشیمیایی و ملکولی تحقیقات صورت میگیرد،ثابت شده است که به دنبال صدمه سطح منیزیم داخل سلولهای عصبی کاهش مییابد و جبران آن با تزریق املاح منیزیم بدنبال ضربه می تواند از ایجاد پدیده تهیج (excratory)جلوگیری نماید. ضمنا منیزیم آنت دوت فیزیولوژیک یون کلسیم می باشد و می تواند اثرات مخرب یون کلسیم داخل سلولی جلوگیری نماید. در این بررسی سعی بر اثبات سودمندی اثر سولفات منیزیم در بیماران ترومای مغزی شده است. این مطالعه بصورتpilot studyاز نوع ترایال بالینی میباشد که به صورت آینده نگردر اورژانس بیمارستان امام خمینی تهران ، درطی سالهای۱۳۷۹ و۱۳۸۰به انجام رسیده است.بیماران به دو گروه با ترومای سر شدید ۸GCS< وترومای سرمتوسط۸
با دوز۲۵۰ میکرومول به ازای هرکیلوگرم وزن تزریق شد.بیماران با جدول اعداد تصادفی بطور تصادفی انتخاب می شدندو فرد معاینه کننده بیماران از تزریق یا عدم تزریقسولفات منیزیم اطلاعی نداشت.نتایج معاینات بیماران وCT SCANمغز بیماران در روزهای اول،سوم،هفتم ویکماه بعد در پرسش نامه های تهیه شده،جمع آوری ودر پایان مطالعه با استفاده از نرم افزار EPi6 وکاربرد آزمونهایX به توان۲ وtآنالیز شدند. نتایج این مطالعات نشان دادکه درگروه با ترومای سر متوسط در روزهای اول تا سوم بهبودی نرولوژیک ورادیولوژیک نسبت به گروه شاهد سریعتر و بیستر بوده است ولی پس از آن در بین دو گروه باp>۰/۰۵اختلاف آماری معنی داری بدست نیامد. نتیجه حاصله این بود که اگرچه سولفات منیزیم در این گروه بیماران میتواند سرعت بهبودی را تسریع بخشد ولی در مورد متغیرهای مورد بررسی نتوانست با آنالیز آماری سودمندی سولفات منیزیم رادر نهایت به اثبات برساند.اما میتوان گفت که با این تعداد نمونه نمی توان با قاطعیت در مورد این نتایج بحث نمود وپیشنهاد انجام ترایالهایی با نمونه های بیشتر داده شد. در گروه با ترومای سر شدید تزریق سولفات منیزیم نشان داد که میتواند بهبودی نرولوژیک ورادیولوژیک وپس از روز اول وسپس در روزهای بعد سریعتر ونیز بیشتر از گروه شاهد نماید. میزان مرگ و میر به شدت کاهش یافت ،ضمن اینکه اوت کام نهایی این بیماران در حد خوب Favorableبود. یعنی توانسته بود از ناتوانیهای بعدی به میزان زیادی بکاهد.تعداد روزهای بستری نیز در این بیماران نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت و کمتر از گروه شاهد بود. نتیجه کلی که می توان گرفت که تزریق سولفات منیزیم می تواند در گروه با ترومای شدید باعث تسریع و افزایش میزان بهبودی در سلولهای صدمه دیده گردد ودر گروه با ترومای سر متوسط نیاز به انجام ترایالهای بزرگتر جهت نتیجه گیری دارد. تزریق این دارو با این دوز خطری برای بیماران ایجاد نمی کند و در تمام مراکز نزد ما قابل دسترسی می باشد لذا تزریق آن به بیماران به صورت یک دوز واحد وریدی که آهسته تزریق می گردد. در ضمن انجام ترایالهای بزرگتر که در چند مرکز انجام می گردند و سپس با هم مقایسه شوند نیز لازم می باشد.