بررسی تغییرات بیان و متیلاسیون ژن های TCF4 و EGR1 و MBP در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلالات سایکوپاتولوژی همراه
[پایان نامه]
فاطمه علیزاده
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
1396
133ص.
جدول نمودار
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
ژنتیک پزشکی
اسكيزوفرنيا اختلال شديد روانپزشکي است كه در میانگین، حدود 1 درصد از مردم جهان به آن مبتلا هستند، این بيماري چند عاملی با مشارکت شمار زيادي از ژن هاي مستعد كننده كه در ارتباط با فرآيندهاي اپي ژنتيك و عوامل محيطي و نیز رشدی بوده، مشخص مي شود. ما در این پژوهش به بررسی تغییرات بیان و متیلاسیون ژن های MBP,EGR1,TCF4 در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و افراد سالم و نیز ارزیابی ارتباط تغییرات بیان و متیلاسیون این ژن ها با سایکوپاتولوژی بیماری پرداخته ایم. روش: 8 میلی لیتر خون از 70 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 72 فرد سالم به عنوان کنترل جمع آوری گردید. برای بررسی بیان سه ژن MBP, TCF4, EGR1 بعد از استخراج RNA، با استفاده از سایبرگرین، Real-Time PCR انجام گرفت و سپس بررسی متیلاسیون ناحیه ی پروموتری ژن های MBP و TCF4 که تغییر بیان نشان داده بودند، انجام گرفت. برای متیلاسیون از روش qMSP استفاده گردید. نتایج: نتایج این پژوهش، کاهش بیان ژن TCF4 و نیز افزایش بیان ژن MBP در افراد بیمار نسبت به افراد سالم را نشان داد. همچنین بررسی ارتباط میان این دو ژن با علائم سایکوپاتولوژی، شناخت، توجه و کارکردهای اجرایی نشان داد که بیماران دارای عملکرد ضعیف تری در سایکوپاتولوژی، شناخت، توجه و ارزیابی های ذهنی دارند. در بررسی متیلاسیون نیز ناحیه پروموتری ژن MBP تغییری نشان نداد اما متیلاسیون ناحیه پروموتری ژن TCF4 ذر افراد بیمار نسبت به افراد کنترل افزایش یافته بود.بحث: به نظر می رسد که سطح mRNA ژن های TCF4, MBP با بیماری اسکیزوفرنیا، سایکوپاتولوژی آن و اختلالات در شناخت، درک و توجه در بیماران ایرانی ارتباط داشته باشد. همچنین ارتباط میان کاهش بیان ژن TCF4 و افزایش متیلاسیون ناحیه پروموتری آن در افراد اسکیزوفرنیا پیشنهاد می کند که کم کاری اپی ژنتیکی TCF4 ممکن است با پاتوژنز اسکیزوفرنیا ارتباط داشته باشد. بنابراین این علامت اپی ژنتیک می تواند به عنوان یکی از عوامل کلیدی تعیین کننده در پانل تشخیصی و یا بیومارکر درمانی اسکیزوفرنیا در نظر گرفته شود.