بقاع متبرکه بعد از مساجد بیشترین تعداد بناهای مذهبی کشور را به خود اختصاص داده است. بسیاری از این بقاع منسوب به امامزادگانی هستند که در اثر فشار و ستم حکومت های اموی و عباسی در بلاد مختلف پراکنده شده و در این سرزمین ها به شهادت رسیده یا دارفانی را وداع میگفتند. برخی دیگر از این بقاع متعلق به بزرگان صوفیه و یا صرفا کسانی هستند که از دید اطرافیان خود انسانهای والایی بودهاند. در این زمره مقام متبرکه حاجی باریکاب است که تاکنون مورد بررسی علمی و مستقل واقع نشده است. در این پژوهش با تکیه بر منابع مکتوب و گزارشهای شفاهی و میدانی به تبیین موقعیت جغرافیای طبیعی و ساختار معماری مقبره و کارکردهای اجتماعی و مذهبی صاحب بقعه حاجی باریکاب در منطقه پرداخته شده است. این مطالعه با پی گرفتن روش بررسی میدانی و توصیف و تحلیل به این نتیجه رسید که حاجی باریکاب با هر هویت اعم از امامزاده، شیخ، عارف یا حتی حاجی صالحی که باشد، همچون هر بقعه دیگری در تهذیب اخلاق و گسترش معنویت در میان مردم تاثیر گذار بوده و تهذیبی که از منظر مردم منطقه در میان طایفه شیخ ها وجود دارد شاهدی بر این مدعاست.