وزگار امامت امامان نشانگر آن است که دوران پیشوایی امام رضا(ع) با سایر ائمه(ع) از جهات متعددی متفاوت بوده است. فضای فرهنگی زمانی، حضور جریانات دینی فرهنگی در خراسان و نیز عالمان و روشنفکران به عنوان نمایندگان نحلهها، مذاهب و ادیان در مجموع فضائی متفاوت را رقم میزد. در چنین فضائی، مناظرات امام (ع) در مجموع سیره پیشوایان از برجستگی ویژهای برخوردار است.این مناظرات به لحاظ گوناگونی مخاطبان و تفاوت فضاهای گفتوگو از جهت درونمایه بسیار گسترده، ژرف و دارای ابعاد عظیمیاست که در این پژوهش فقط ازیک زاویهیعنی تجلی آموزههای قرآنی در مناظرات بدانها میپردازیم، تا بنگریم قرآن چگونه در این آموزهها بازتابیافته و امام (ع) با چه روشی از آموزههای قرآن بهره برده اند. بررسی لقب ویژه امام (ع) یعنی عالم آل محمد(ع) و پیوند آن با فضای فرهنگی و اعتقادی، و نیز مناظرات و آنگاه تحلیل مفهومیو اصطلاحی مناظرات و طبقهبندی کردن درونمایه مناظرات امام(ع) موضوعاتی است که مورد بررسی قرار گرفته است. اگر در ضمن گفتوگو و مناظرهای به سبب نزول پرداخت شده و برای تفسیر آیهای از آیه دیگر بهره برده شده است اینها همگی تحلیل گردیده است. مناظرات بر اساس مباحث توحید و صفات و افعال الهی، عصمت انبیاء و امامت پیشوایان طبقهبندی شده و با ت╩مل در نصوص، شیوههای بهره گیری امام(ع) از آیات در تمتع، تحلیل و گزارش موضوعاتیاد شده را گزارش نمودهام
جایگاه قرآن و روش استفاده از آن در مناظرات امام رضا(ع)