گردآوری و ویرایش سید مسعود موسوی شفایی؛ زیر نظر محمود واعظی [برای] مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک، پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، گروه پژوهشی سیاست خارجی
تهران
مرکز تحقیقات استراتژیک، پژوهشکده تحقیقات استراتژیک
۱۳۸۷
۶۰۸ ص: نمودار، جدول
عنوان
0
کتابنامه
سند چشمانداز گامی نوین در طراحی و پیشبرد اهداف ملی به شمار می آید. این سند برای نخستین بار استراتژی کلان کشور را ترسیم نموده و تصویری از جایگاه ایران را در سال ۱۴۰۴ مشخص کرده است. با دقت در محتوای این سند و عبارت ایران کشوری است توسعهیافته با جایگاه اول علمی، اقتصادی و فناوری در منطقه، میتوان دریافت که در این سند توعه به عنوان یکی از اهداف اصلی تعیین شده است. تحقق هدف کانونی سند چشمانداز نیازمند طراحی و اجرای سیاستهای متناسب در هر دو حوزه داخلی و خارجی است. ناگفه پیداست که حوزه سیاست خارجی به عنوان حلقه وصل یک کشور به عرصه بینالمللی ازاهمیت بالایی جهتنیل به این هدف برخوردار است. نقش این حوزه هنگامی روشنتر میگردد که توجه داشته باشیم توسعه مدنظر سند چشمانداز، توسعهای برونگرا و در تعامل با محیط بینالمللی است. سیاست خارجی متناسب با این هدف را با توجه به موارد یاد شده می توان سیاست خارجی توسعهگرا نام نهاد. سیاست خارجی توسعهگرا همانگونه که از نام آن بر می آید، رسالت اصلی خود را زمینهسازی برای تحقق فرآیند توسعه پایدار تعریف میکند. به بیان دیگر، چنین سیاستی، در واقع، یکی از ابزارهای اصلی دولت توسعهگرا جهت عینیت بخشی به اهداف خود میباشد