اصطلاح «انسان کامل» برای اولین بار توسط محی الدین بن عربی (560-638ق) به کار رفته است، گرچه سابقه کاربرد مفهومی آن به پیش از ایشان و حتی پیش از اسلام، بر می گردد. در آموزه های عرفانی ابن عربی، اندیشه انسان کامل از جایگاه فخیمی برخوردار است. پس از ایشان دو
هنر و علوم انسانی;روایت (اصول);هنر و علوم انسانی;حدیث و علم الرجال;انسان کامل;ربوبیت;هنر و علوم انسانی;قرآن;قرآن;خلافت الهی;روایت (اصول);هنر و علوم انسانی;روایت (اصول);حدیث و علم الرجال;حدیث و علم الرجال;روایت (اصول);