هدف پژوهش : اثبات این است دعا اگر طبق شرایط و شکل صحیح صورت گیرد، خواه ناخواه مستلزم تقرب واقعی انسان به ذات اقدس الهی می گردد و انسان به واسطه دعا و عبودیت و ذکر و استغفار به خداوند نزدیک میشود و به عبارت دیگر اینها سلوک و حرکت و رفتن به سوی پروردگار است زمینه ای باشد برای راهیابی به هدف والا که همانا خداشناسی و پیروی از قرآن و اهل بیت علیهم السلام است و همچنین ذخیره ای برای جهان آخرت باشد روش پژوهش کتابخانه ای است ابزار اندازه گیری کتب احادیث و آثار عرفانی و آثار منظوم شعرا است نتیجه گیری : انسان باید در جایگاه نیاز ایستاده و علامت بندگی را در خود آشکار نماید، به پرورگار عزت روی نموده و متوجه ساحت و بزرگی و عظمت او شود و با نامها و صفات نیکوی او و به وسیله دعا به او نزدیکی جوید و با مراقبت در روزها و شبهای مختلف و ماهها و سالها و او متوسل و خود را در مسیر وزش بادهای انس و نسیمای قدس او قرار دهد