عنوان

امکان دیدار امام عصر

فارسی

امکان دیدار امام عصر

علیرضا علی نوری

ساوه

زمستان/1390

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

امکان دیدار امام عصر (عج) در غیبت کبری (به معنای امکان وقوعی نه عقلی) از مسائل موثر بر فضای فکری و اعتقادی جامعه تشیع است و با توجه به اینکه غیبت آن حضرت، خفای عنوانی است نه خفای شخصی، هر چند اصل اولی بر عدم ملاقات با آن حضرت است که فلسفه غیبت او به شمار میرود، اما تشرفاتی که متواتر از صلحا و علما نقل شده بر این دلالت دارند که استثنائا ملاقات با حضرت امکان پذیر است و دیدگاهی که امکان ملاقات را در غیبت کبری نفی می کند به توقیع صادر شده توسط علی بن محمد سمری استناد می کند که در آن مدعی مشاهده، دروغگو و افترا زننده معرفی شده است؛ اما صرف نظر از سند این توقیع باید گفت «همان گونه که علامه مجلسی و دیگران برداشت کرده اند، هدف از صدور توقیع در فضای فکری شیعه در پایان دهه غیبت صغری که در آن از طریق سلسله وکلا و نائبان خاص با حضرت ارتباط داشتند، امام عصر (عج) برای جلوگیری از سوءاستفاده مدعیان دروغین، ادعای مشاهده ای را که توام با ادعای نیابت و سفارت باشد نفی کرده و ناظر به مشاهده عاری از آن که به اذن خود ایشان رخصت تشرف باشد نفیا و اثباتا نیست؛ و بر فرض اینکه توقیع بر نفی مطلق رویت دلالت داشته باشد، خبر واحد است و با اخبار متواتر تشرفات نمی تواند معارضه کند. پس ملاقات فی الجمله در غیبت کبری امکان پذیر است.

ملاقات امام زمان (عج);مهدویت;عصر غیبت صغری;عصر غیبت کبری;نواب;امام شناسی;نواب اربعه;عصر غیبت;امام عصر (عج);

نیابت;توقیع;خفای شخصی;نفی سفارت;تصرف تکوینی;تنزیه الانبیاء;شیعه امامیه;اصول کافی;تشرف;توقیع امام زمان;تصرف ولایی;منتهی الامال;موقعیت شناسی توقیع;متن شناسی توقیع;تشیع در عصر صدور توقیع;

مقاله;