از ميان مباحث معرفت و آگاهی عرفانی، «وحـدت وجـود» بـيش از هـر موضـوعی توجـهعارفان و صوفيان را جلب نموده است. از اولين معتقد به اين انديشه يعنی بايزيـد بـسطامی تـاديگر صوفيان آثار و جملات و كلامهای گوناگونی مانده كه زبانزد خاص و عام است.بزرگترين احياءگر انديشه وحدت وجودی محيی الدين عربي است كه تصوف را به نـوعیفلسفه تبديل كرد و با عقايد اشاعره و حكمت اسكندريه و افلاطونيان جديد آميخته كرد. پـساز او شاگردانش با شرح آثار وی به ويژه فـصوص الحكـم بـه تبيـين آراء و عقايـد و مـشربعرفـانی او پرداختنـد و ديگـر شـاعران عـارف همچـون: مولـوی، عراقـی، حـافظ، جـامی، ازبرجستگان اين تفكر بودند.مولانا شمس مغربی از موحدان و متصوفان پرشوری بـود كـه مـذهبش وحـدت وجـود ومشربش لذت شهود بود. عالم به علم ظاهر و باطن بود و بدون تعلق و وارسته بود كه در ايـنمقاله جلوه های گوناگون وحدت وجود از نگاه او مورد كنكاش قرار گرفته است.
وحدت حقیقت وجودی;ابن عربی;شمس مغربی.;حقیقت ازلی;جذبه حق;شهود;زیبایی پرستی;جلوه جمال و جلال حق;
صوفیان (صوفیه);وحدت انفسی;ذات الهی;رساله جام جهان نما;وحدت آفاقی;