عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
فارسی
تجلی روزه در متون عرفانی
احمدرضا یلمه ها
زنجان
تابستان/ 1389
دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
روزه در متون ادب فارسی به خصوص در متون عرفانی، نمود و بروز خاصی دارد و به عنوان مفتاح زهد و باب عبادت حق و نیز سپر و حجابی از ماسوی الله بیان گردیده است. عرفا روزه را به عنوان سری از اسرار الهی میان خلق و حق و باعث کسر شهوات و مصفی گردانیدن دل و غایب گشتن از دیدار خلق به دیدار حق می دانند و به جای آوردن آن را به گزاردن امانت حق تعالی تعبیر می کنند و همواره شرط معظم روزه را اخلاص و عدم آمیختگی با شایبه ریا و هوی می دانند. در این مقاله سعی شده به انعکاس روزه در امهات متون عرفانی و نیز تعابیری که صوفیان و عرفا از روزه داشته اند به همراه انواع، اهداف، مفاهیم و فواید روزه و نیز توصیفات عرفانی روزه در نزد عرفا و صوفیه پرداخته شود.
روزه;جوع;خلوت;ریاضت;عرفان;
مصباح الهدایه;قرآن;انواع روزه;روزه در آثار خواجه عبداالله انصاری;انواع موت;فواید جوع عارفانه;
مطالعه متن کتاب مقاله;
