بررسی قاعدۀ «معطی الشیء...» و کارکرد آن در خداشناسی
علیرضا سبزواری
قم
زمستان/ 94
انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه
قاعده اعطا، خاستگاه گوناگونی در علوم اسلامی دارد و در این میان، حکمت متعالیه بانظریه «وحدت وجود» و مباحث پیرامونی آن، مانند سریان پذیری هستی، کارآمدترین بسترِبهره برداری از این قاعده تلقی میگردد. این نوشتار با توجه به معناشناسی واژگانِ قاعده اعطا وبررسی کاربردهای مختلف آن، از اثبات وجود خدا تا معرفت به صفات علم، قدرت و حیات او،سعی در ارائه گونه های برداشت صحیح و نادرست از مضمون آن کرده است. در این زمینه،بررسی اثبات پذیری و عدم بداهت قاعده مزبور میتواند راهگشای نقد مضمونی به برخیبرداشتهای نادرست گردد و دیدگاه کاملی از معنای آن در اختیار قرار دهد.
اعطا;کمال و سریان;فلسفه (عام);اسمای الهی;خداشناسی;فقدان;