عنوان

هماهنگی شفاعت با توحید در مقارنه دیدگاه علامه طباطبایی و رشید رضا

فارسی

هماهنگی شفاعت با توحید در مقارنه دیدگاه علامه طباطبایی و رشید رضا

محمدرضا مسعودزاده، حسنعلی نوروزی

ساوه

زمستان/ 1391

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

یکی از سنت‌های فراگیر الاهی مسئله شفاعت می‌باشد که براساس قرآن و روایات، اصل شفاعت و واسطه بین خدا و خلق امری مسلم بوده و وجود انبیا و اولیا الهی، حلقه وصل مردم به سوی خدای سبحان بوده که به خاطر قرب و مقام و منزلتشان نه تنها در دنیا که در آخرت نیز، به اذن او به امداد و شفاعت انسان‌ها اقدام می‌نمایند. و لذا اصل برخورداری انبیا و اولیا از مقام شفاعت در روز قیامت مورد وفاق همه مذاهب اسلامی بوده است؛ لکن محمد رشید رضا در تفسیر المنار به تبع ابن‌تیمیه و وهابیت، شفاعت‌طلبی از اولیاء الهی را حرام و آن را عملی مشرکانه و به انکار اصل شفاعت در قرآن می‌پردازد. در مقابل، علامه طباطبائی در تفسیر المیزان با تعریض به نظرات وی به اثبات شفاعت ازدیدگاه قرآن وروایات می پردازد. مقاله حاضر ضمن بیان مفهوم، ماهیت شفاعت و گستره‌ی آن در نظام توحیدی به انعکاس آراء رشید رضا و علامه طباطبائی در تفسیر المنار و المیزان، درباره شفاعت پرداخته و در نهایت به نقد اجمالی و نتیجه‌گیری می‌پردازد.

علامه طباطبایی;توحید;معاد;شفاعت;محمد رشید رضا;

تفسیر المنار;محمد عبده;شیخ طوسی;فخر رازی;شفیع;المیزان;شیخ مفید;علامه مجلسی;توبه;ابن تیمیه;الارده الالهیه;قرآن;وهابیت;

مقاله; نقد دیدگاه و آثار(دفاعیه، ردیه و پاسخ به شبهات);