تمایز «وجود» و «موجود» در چارچوب نظریۀ دلالت غیرمستقیم (با تکیه بر آرای ملاصدرا و علامه طباطبایی)
سیاوش اسدی، رضا اکبریان، محمد سعیدی مهر، لطف الله نبوی
تهران
بهار و تابستان / 1394
دانشگاه تهران
این مقاله در چارچوب نظریه دلالت غیرمستقیم به تفاوتهای «وجود» و «موجود» میپردازد و در پی یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا گزارۀ «وجود موجود است» گزارهای تحلیلی است. در این بررسی مشخص میشود که در سطح واژگان، هیچ یک از دو واژۀ «وجود» و «موجود» شامل مفهومی زائد نسبت به دیگری نیست. همچنین زمانی که مدلول اسمی «وجود» مد نظر است، مدلولات دو واژه «وجود» و «موجود» با یکدیگر اینهمان هستند. اما معانی این دو واژه، یعنی طریقه اظهار مدلولات یا روش دستیابی به آنها با یکدیگر متفاوت است و به این دلیل نمیتوان گزاره «وجود موجود است» را گزارهای تحلیلی دانست. اما اگر منظور از «وجود» وجود واجب باشد، معانی آنها نیز عین یکدیگر خواهند بود و گزارۀ مورد نظر تحلیلی است. به علاوه، مشخص میشود که معنی «موجود» در ساختار فلسفی ملاصدرا متفاوت با معنی آن در ساختار فلسفی علامه طباطبایی است.
ملاصدرا;علامه طباطبایی;فلسفه (عام);موجود;وجود;دلالت غیر مستقیم;
اختلاف تشکیکی;وجود اسمی;تمایز وجود و موجود;جعل بالذات;تحقق ذهنی ماهیت;مدلول وجود;مدلول موجود;شناخت حضوری وجود;نظریه دلالت فرگه;وجود شناسی ملاصدرا;نظریه مشتق;وجود خاص;ارتباط وجود و ماهیت;وحدت شخصی وجود;اصالت وجود;گوتلب فرگه;مکاشفه;واجب الوجود;ماهیت;وجودشنا