رابطه انسان شناسی و خداشناسی در حکمت خالده با محوریت آرای شوان و سید حسین نصر
زهرا طالبی , سید مهدی امامی جمعه
قم
زمستان / 1393
مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی
در قلب تمام سنتها، حکمت خالده وجود دارد که شامل مبانی مابعدالطبیعی، انسان شناسی، اخلاق و خداشناسی است. راههای مختلف وصول به ذات قدسی خداوند از خودشناسی شروع می شود؛ چنانکه حدیث «من عرف نفسه فقد عرف ربه» شاهدی بر این مدعاست. در این مسئله بین شوان (تکمیل کننده سنت گرایی) و نصر (شارح آثار او) دو اختلاف اساسی وجود دارد؛ از یک سو نصر تأکید می کند که هرکس خود را شناخت، پروردگار خود را می شناسد؛ اما در اندیشه شوان هرچند وجود ناب و حقیقی پدیدارها و از جمله حقیقت انسان، خداوند را نیز به ظهور می رساند، اما این خداشناسی است که مبنا قرار می گیرد و انسان را در درجه دوم اهمیت قرار می دهد. با همه این توصیفات، اختلاف میان شوان و نصر جدی است و شاید نتوان به آسانی آن را رفع کرد. از سوی دیگر شوان اساساً به مسئله «ولایت» - چنانکه نصر قائل است - اعتقادی ندارد، اما به الهام افراد قدیس (علاوه بر پیامبران) قائل است.
انسان شناسی;حکمت خالده;انسان;خداوند;علم نفس;
سنت;عقل شهودی;دعا;خلق انسان بر صورت خداوند;شناخت امر مطلق;سنت گرایان;تجربه زمان;تجربه سرمدیت;معرفت حقیقت;تجددگرایی;افسون زدایی;انسان سنتی;معرفت تحقق یافته;فضایل معنوی;موانع رویت حقیقت;عشق به خداوند;نیایش قلبی ;نسبت خودشناسی و خداشناسی;مراتب خودآگاهی;خود م