در چند دهه اخیر، در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روابط میان پسران و دختران جوان و نوجوان، در کشور ما همواره به صورت یک مسئله و معضل اجتماعی مطرح بوده است. اولیای خانه و مدرسه، پیوسته به وضع حادی با این مسئله روبرو بوده اند که چگونه می توان دختر و پسر و یا به عبارتی آتش و پنبه را تا رسیدن به زمان مناسب برای ازدواج، از یکدیگر دور نگه داشت؟ برای آنان و به خصوص اولیای دختران، این سوال همواره مطرح بوده است که چه کنند تا نو جوان و جوان خانواده به شکل نا متعارف و نا مشروع با افراد غیر هم جنس، رابطه بر قرار نسازند، دوستی و عشق آنان را چگونه چاره ساز باشند. چگ.نه و با چه زبانی آنان را به راه سعادت هدایت کنند؟ تصور نوجوان در مورد جنس مخالف و نیز طرز تلقی آنان در این مورد خاص، مسائلی را به وجود می آورد.