پژوهش حاضر به بررسی دیدگاههای کلامی مرحوم کلینی در رابطه با راهنما شناسی می پردازد. وی که از محدثان بزرگ عالم تشیع به شمار می آید، با رویکردی نقلی، مسأله نبوت و امامت را تبیین میکند و با توجه به مقارن بودن دوران حیات این عالم بزرگوار شیعه با زمان غیبت صغری و نزدیکی به دوران حضور ائمه علیه السلام و دسترسی به منابع اولیه روایی شیعه بیانات و آراء کلامی ایشان از اهمیت بسزایی بخوردار میباشد. مسأله راهنما شناسی مشتمل بر دو بحث اساسی نبوت و امامت از عالی ترین آموزه اعتقادی مکتب تشیع است که در طول تاریخ با آراء و تبیین های مختلفی همراه بوده و همین اختلاف ها موجب تشکیل فرقه ها و مکتب های کلامی مخختلفی گردیده است در حدی که بعضا ًاز نگاه فرقه ای موجب خارج دانستن مخالفین از اسلام و یا منجر به تفکیر و قتل عده ای از انسان ها شده است.