در این مقاله موضوع بررسی محدوده معنایی واژه خوف در نهج البلاغه مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از آن گرایش به سمت اصول اخلاقی بر محور اسلام و گرفتن رنگ بندگی خداوند بر پایه دستورات او و سفارشات پیامبر گرامی اسلام و جانشینان بر حقش خصوصا علی (ع) میباشد، تا آدمی در راستای عمل به آنها از نظر معنوی و روحی به رشد و تکامل حقیقی برسد. خوف یکی از صفات مطرح شده در علم اخلاق است که میتواند در اثر تربیت بر اساس موازین شرعی، جزء فضایل اخلاقی قرار گیرد. تا انسان را به قرب الهی برساند و همچنین میتواند در جهت نادرستی پرورش یابد؛ و در شمار رذایل اخلاقی قرار بگیرد؛ و موجب آسیب زدن به رشد انسان و هلاکت ابدی اوگردد. انواع خوف در نهج البلاغه، به دو صورت خوف ممدوح یا مثبت و خوف مذموم یا منفی در غالب دعا، نصیحت، تذکر و هشدار مطرح شده است. این موضوع در نهج البلاغه حجم قابل توجهی را به خود اختصاص داده است، که نشانه اهمیت و لزوم شناخت کافی از آن در زندگی انسان می باشد. بنابراین انسان با شناخت انواع خوف می تواند از پیامدهای مثبت آن در جهت خودسازی و عمل صالح بهره برداری نموده و از پیامدهای منفی آن خود را بر حذر داشته و از رفتن به سمت آن دوری نماید.کلیدواژه: خوف ممدوح، خوف مذموم ، ترس ، نهج البلاغه ی امام علی (ع)