جهانی شدن و الزامات استراتژی ملی در صنایع غذایی ایران
[مقاله]
/ شهروز شریعتی
بررسی تأثیرات جهانی شدن بر کشورهای درحال توسعه مانند ایران، مستلزم شناخت تحولات جهانی دست کم در طی یک دهه گذشته است. نگاهی گذرا به تحولات جهان امروز نشان می دهد که صنعت، کشاورزی و اقتصاد بیشتر کشورها به نحوی رو به تزاید در حال ادغام با نظام اقتصاد جهانی است و به عبارت دیگر می توان شاهد این نکته بود که با پایان رقابت های ایدئولوژیک میان ابرقدرت ها، این رقابت ها به شکل رقابت های ژئواکونومیک تغییر شکل یافته است. از سوی دیگر هنگامی که تأثیر جهانی شدن بر اقتصاد کشورهای درحال توسعه مورد بحث و بررسی قرار می گیرد باید به فرصت ها و تهدیدهای ناشی از آن نیز اشاره کرد. جهانی شدن با وجود آنکه دارای ابعاد مثبت و نوآورانه ای برای کشورهای در حال توسعه است، اما در عین حال ابعاد مخرب و ویرانگری نیز دارد که بخش مهمی از این تاثیرات و نابرابری ها را باید در مقولات مرتبط با صنایع غذایی جستجو کرد. این مقاله با بررسی نظری ابعاد مقوله جهانی شدن و در عین حال مطالعه موردی وضعیت دانه های روغنی و صنایع روغن نباتی در ایران می کوشد تا ضرورت و الزامات تدوین استراتژی ملی و منسجم را برای توسعه صنایع غذایی و به ویژه روغن های نباتی، متذکر شود. مقاله در مجموع با بهره گیری از روش توصیفی _تحلیلی این فرضیه را مورد آزمون قرار می دهد که الزامات عصر جهانی شدن، ضرورت تدوین استراتژی ملی را برای توسعه صنایع غذایی به صورت عام و تولید روغن نباتی را به صورت خاص در ایران اجتناب ناپذیر کرده است