#بررسی اثر کلونیدین خوراکی و دیازپام در بیماران تحت عمل جراحی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان از مهرماه تا دی ماه سال ۴۷۳۱
#مجید محبی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
۱۳۷۴
#۸۵ص
تپ۱۰۰۲۹۸
۱
#این بررسی یک مطالعه تجربی دو سویه کور است که بر روی ۵۷ بیمار ۰۲ تا ۰۵ ساله که تحت عمل جراحی مینور قرار گرفتند انجام شد. منظور از انجام این مطالعه، بررسی آرام بخشی، ایجاد خشکی دهان، کاهندگی فشار داخل چشم، تغییرات فشار خون و تغییرات ضربان قلب توسط کلونیدین و مقایسه با اثرات ایجاد شده توسط دیازپام بوده است. به این منظور افراد مورد مطالعه به سه گروه ۵۲ نفره تقسیم شدند. یک گروه، کلونیدین با دوز ۵ میکروگرم به کیلوگرم، گروه دیگر دیازپام با دوز ۵۱/۰ میلی گرم بر کیلوگرم و گروه سوم پلاسبو دریافت کرد. داروها ۰۹ تا ۰۲۱ دقیقه قبل از القاء بیهوشی به بیماران داده می شد و تغییرات مورد انتظار در فواصل زمانی خاص بررسی می گردید. نتایج بدست آمده از این قرار است: اثر آرام بخشی کلونیدین در ۲۳ درصد بیماران و دیازپام در ۸۴ درصد بیماران دیده شد که اثر بخشی آنها از نظر آماری یکسان است. خشکی دهان در گروه کلونیدین ۲۷ درصد، گروه دیازپام ۸۲ درصد و گروه پلاسبو ۲۳ درصد بوده است. در نتیجه کلونیدین در کاهش ترشحات بزاقی موثرتر از دیازپام و پلاسبو معرفی شده است. کلونیدین ۰۹ تا ۰۲۱ دقیقه پس از تجویز، فشار داخل چشم را به میزان ۴/۸ درصد )۴۵/۱ میلیمتر جیوه( پایین آورد و نیز مانع از افزایش بیش از حد فشار داخل چشم به دنبال لوله گذاری شد. دیازپام و پلاسبو فاقد این اثرات بودند. هیچیک از سه داروی فوق ۰۹ تا ۰۲۱ دقیقه پس از تجویز تاثیری بر ضربان قلب نداشتند. افزایش فشار خون سیستولی، دیاستولی و افزایش ضربان قلب بلافاصله بعد از لوله گذاری تراشه توسط کلونیدین مهار شده است اما دیازپام و پلاسبو اثری بر افزایش فشار خون به دنبال لوله گذاری نداشتند. هر چند دیازپام در ممانعت از افزایش ضربان قلب پس از لوله گذاری تراشه تاثیر داشته است اما این اثر کمتر از کلونیدین می باشد.