سالانه هزاران مورد مرگ در اثر مسموميتهاي داروئي در دنيا گزارش ميشوند. مسموميتهاي تصادفي عمدتاً در بچهها و بزرگ سالان بالاي 50 سال سن رخ ميدهند، در صورتي كه مسموميت عمدي مثلا از نوع خود مسموم سازي يا خودكشي بيشتر در سنين نوجواني و جواني ديده ميشود. فهم الگوي مسموميتها به پيشگيري از آنها خصوصاً كاهش وقوع موارد خودكشي، كمك شاياني ميكند. ضمناً كاهش موارد مسموميتهاي اتفاقي و ساير انواع مسموميتها مثل مسموميتهاي ناشي از شغل نيز كمك ميكند. اغلب مواد شيميايي، بالقوه قادر به ايجاد مسموميت ميباشند خصوصاً اگر در شرايط مناسبي براي بروز آثار خود قرار گيرند. يكي از اين شرايط مصرف خارج از حدود دوزهاي توصيه شده است. در واقع در مورد داروها خصوصاً مصرف بيش از حد يا اوردوز ميتواند سبب بروز آثار سمي شود. به عبارت ديگر در دوزهاي بالاتر از حد معمول ديگر داروها نقش درماني نداشته و به عنوان سم تلقي ميشوند. اصلاح اين نگاه در جامعه و نيز استفاده از ابزار موثر آموزش و تثبيت مراكز اطلاع رساني سموم و مسموميتها، در كاهش مرگ و مير و آسيبهاي اجتماعي ناشي از داروها و سموم ميتواند نقش بسيار موثر و جدي داشته باشند.