بررسي رفتارهاي باروري بهورزان متاهل شهرستان بابل، 1375
[مقاله]
/ آرام تيرگر، محمود حاجي احمدي
سابقه و هدف: سهم بزرگي از برنامه هاي مربوط به تنظيم خانواده در مناطق روستايي به عهده بهورزان مي باشد. بنابراين به منظور ارزيابي عملكرد خود بهورزان در زمينه تنظيم خانواده به بررسي رفتارهاي باروري كليه بهورزان متاهل شهرستان بابل پرداخته شد. مواد و روش ها: جهت اينكار پرسشنامه اي توسط پژوهشگر تهيه و توسط 171 بهورز متاهل تكميل شد و داده هاي مربوطه نهايتا با استفاده از تست آماري Chi-square و آزمون t آناليز شدند و در صورتي كه ارزش P از 0.05 كمتر بوده تفاوت ها معني دار تلقي شدند. يافته ها: نتايج بدست آمده از اين بررسي نشان مي دهد كه ميانگين سني بهورزان 30.01 سال (بهورزان مرد 32.01 و بهورزان زن 28.66 سال) و ميانگين تعداد اولاد آنها 2.03 نفر بوده كه بهورزان زن با برخورداري از ميانگين تعداد اولاد (1.7 نفر) نسبت به بهورزان مرد (همسر بهورزان مرد) (2.7 نفر)، الگوي مناسبتري از رفتارهاي باروري را نشان داده اند (P<0.005). ضمنا بهورزان زن با برخورداري از ميانگين سن ازدواج كمتر (P<0.001) نسبت به همسر، ميانگين اولين حاملگي بالاتر (P<0.001) همچنين ميانگين فاصله مواليد و فاصله دو حاملگي آخر طولاني تر (P<0.025) از رفتارهاي باروري بهتري برخوردار بوده اند كه البته انجام آزمون هاي آماري بجز يك مورد (ميانگين فاصله مواليد) بيانگر اختلاف معني داري بين دو گروه ياد شده مي باشد. بررسي بر روي روش هاي تنظيم خانواده نشان داد كه تنها 57.4% از بهورزان از روش هاي مطمئن پيشگيري از بارداري استفاده نموده و 28.4% از آنها از روش هاي غير مطمئن استفاده مي كنند. ضمنا 14.2% از بهورزان به دلايل مختلف چون نازايي، حاملگي يا تازه عروس و تازه داماد بودن از هيچ روشي استفاده نمي كردند. نتيجه گيري: بطور كلي رفتارهاي باروري بهورزان زن بهتر از بهورزان مرد (همسر بهورزان مرد) و در مجموع مطلوب تر از زنان روستايي مناطق ديگر استان بوده است.