نقد بررسی اسرائیلیات درقصصالانبیاءدرباره چهار پیامبرحضرت شعیب(علیهالسلام)، حضرت موسی(علیهالسلام)، حضرت یوشع(علیهالسلام)، حضرت یونس(علیهالسلام)باتوجه به تفاسیرالدراالمنثور و نورالثقلین
[پایاننامه]
/فهیمه کلباسی اصفهانی
؛استاد مشاور: مجید معارف
دانشگاهاصول الدین ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
، ۱۳۸۳
۴۱۱ص
چاپی
کتابنامه: ص.۴۰۰ - ۴۱۱ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد علوم قرآن وحدیث
، دانشگاهاصول الدین ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
تحقیق حاضر باعنوان(نقد و بررسی اسرائیلیات درقصص الانبیامورد حضرت شعیب(ع) حضرتموسی(ع) حضرت یوشع(ع) حضرت یونس(ع) با توجه به دو تفسیر نورالثقلین و الدراالمنثور صورت پذیرفته است. در واقع یکی از آفات اصلی تفسیر بالماثور، روایات اسرائیلی می باشد، چه آنهایی کهدر واقع به عنوان تفسیرآیات وارد تفاسیر شدهاند و چهآنهایی که به پیامبران وائمه معصومین(ع) نسبت داده شده و دربخش زیادی از تفاسیر قرآنی وجود دارد.حتی آن کتابهای که نویسندگانش سعی در برحذر ماندن ازاین مقوله کردهاند، باز هم ازاین مصیبت درامان نمانده و گرفتار شدهاند و این نشاندهنده گسترش اسرائیلیات تلاشهای گسترده درشناسائی اسرائیلیات مقابل نظام قرآن مجید، چه درمیان دانشمندان شیعه و چه اهل سنت که دست در دست ننهاده واجازه حضور بیش ازاین به موارد ذکر شده نمی دهند، این پایان نامه نیز تلاش مختصر است که درطی فصول آن به ذکر نمونه هائی از این موارد، پرداخته شده است وانشاء الله نتایج حاصل از این تحقیق و بررسی بتواند قدمی کوچک در راه شناخت حقایق قرآنی باشد. روش این تحقیق به تناسب موضوع، کتابخانهای و روش تحلیل دراین تحقیق، استنباطی و اجتهادی مصطلح در حوزههای علمیه استو مطالب که قابل ذکر است آن است که در مسئله اسرائیلیات ، حساسیت های موضوع و لزوم دقت در قبول و یارد روایات بسیاری حائز اهمیت است، گاهی ممکن است روایتی از سوی ائمه اهل بیت(ع) در مورد مسالهای شده باشداز طرفی تعبد و سرسپاری در برابر کلام معصوم(ع) اقتضا می کندآن را بپذیریم و از طرفی، احتیاط و دقت در موضوع، موجب می شودکه آن را بادیدی وسیع تر و با تیز بینی، برکتاب الهی و دللی قاطع عقلی عرضه کنیم، زیرا مرجع سخنان معصومین(ع)، آن طور که خود فرمودهاند، قرآن مجید است، در صورت موافقت با کتب خدا، مکلف به قبول آن هستیم و در صورتناسگاری و تباین کلی با طواهر آن، مامور به قبولمطلق آن نیستم و چه بسا باید آن را مردود شمرده یا حکم به توقف و سکوت نموده،تبین حقیقت مساله رابه اهل بیت (ع) ارجاع دهیم همچنین باید دانست که گستردگی قلمرو بحث در تفاسیر شیعه وسنی وسیع است .