پژوهشی در تاریخ حدیث شیعه (از قرن ششم تا عصر حاضر)
[پایاننامه]
/حسین صفره
؛استاد مشاور: علیاکبر غفاری
دانشگاه تهران، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
، ۱۳۷۹
هفده، ۲۵۸ ص
چاپی
کتابنامه: ص.۲۴۳ - ۲۵۸ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
، دانشگاه تهران، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
در فاصله قرن ششم تا قرن یازدهم هجری، گرچه حرکت در حوزه حدیث آهنگ کندی دارد، لکن دانشمندان شیعه کم و بیش آثار حدیثی ارزشمندی از خود به جای گذاشته اند؛ به ویژه سید بن طاووس که مجموع کتابهای او در موضوع ادعیه ماثور باید یک جامع بزرگ حدیثی به حساب آید. پس از تجدید حیات اخباری گری در اوایل قرن یازدهم تلاش علمای شیعه در عرصه حدیث دامنهای وسیعتر و شتابی درخور یافت. در این راستا جوامع حدیثی مهمی چون وافی، وسائل الشیعه و بحارالانوار تدوین گردید. و گامهایی در جهت رفع کاستیهای کتب اربعه بخصوص از نظر تبویب و تنظیم برداشته شد. در موضوعات مختلفی چون دعا، اخلاق، مناقب، نگارش چهل حدیث و .... نیز کتابهایی با تکیه بر منابع حدیثی تالیف شد، که هریک در نوع خود سودمند و هدایتبخش است.در میدان شرح و تفسیر احادیث اهل بیت(ع)نیز نهضتی به پا شد و دانشمندان بسیاری به شرح تمام با بخشهایی از کتب اربعه پرداختند .و آثاری چون مراه العقول، روضه المتقین و ملاذالاخیار را پدید آوردند، و یا برکتبی چون نهجالبلاغه، صحیفه سجادیه و دیگر آثار حدیثی شرح و تعلیقه نگاشتند. در علوم حدیث به ویژه درایه و رجال نیز کتابهای فراوانی تدوین گردید. و قواعد ارزشیابی اسناد روایات نظام و انسجام شایسته یافت و آثار رجالی متقدم ترتیب و تهذیب بایسته پیدا کرد همچنین در دوران معاصر به خصوص پس از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیتهای گسترده تری در عرصه حدیث و علوم مربوط به آن انجام گرفت. و ضمن پدید آمدن مجموعه های ارزشمند حدیثی، در زمینه تحقیق و تصحیح میراث گرانبهای حدیث شیعه نیز کوششهایی در خور تقدیر انجام پذیرفت. و بسیاری از کتابهای حدیث و رجال از کنج کتابخانهها خارج و به زیور چاپ آراسته شد. در این نوشتار فعالیتهای یاد شده با ترتیب خاصی گزارش گردیده و نمونه ای از کارنامه حدیثی فقها و محدثان شیعه در دوره متاخران ارائه شده است