الحمد لله الذی توحد فی ذاته فلم یشارکه مشارک فی احدیته و تفرد فی کمال صفاته فلم یقارنه مقارن فی قدیم ازلیته و ابدیته و تقدس فی جلاله...و بعد فان اسبغ النعم الفایضه من منبع الجود و اشرف الآلاء الواصله من مصدر الوجود العلم الذی من تحلی به فاز بالقدح المعلی و حاز النصیب الاوفی...
...و لوصح ما ذکره لامکننا ان نجمع به ایضا بین قولی الجبریه و تالقدریه والحق ان کلامن المسئلتین قائمه بحالها و الخلاف باق و الحکومه لم تنفصل الی یومنا هذا بل کلما ازدادوا نظرا ئ اعتبارا و بحثا و جدلا ازدادوا خلافا علی خلاف الی یوم القیامه فیما کانوا فیه یختلفون.
دفتری است که قسمتی از آن به خط نسخ است و نام کاتب و تاریخ کتابت ندارد.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ.
در کنار برگها عنوانها و کمبودیها به شنگرف نوشته شده است.
روغنی نارنجی دارای ترنج و نیم ترنج مشکی.
1
بر پشت برگ اول یادداشت تملک محمد طاهر (مرحوم تنکابنی) و نام کتاب و مولف نوشته شده.
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۳۴۶۹.
رسالهای است در قضا و قدر که به سبک عارفان و فیلسوفان متشرع نگاشته شده.مولف در مقدمه از استاد خود شیخ سلیمان با تجلیل یاد می@مند (شاید سلیمان بحرانی) و نیز از معاصران خود شیخ حسین را میستاید.وی این کتاب را در چهار فصل و یک خاتمه ترتیب داده است هر فصل دارای بخشهای گوناگون است.
1. در اثبات واجب توحید او.
2. در اینکه آیا صفات خدا زائد بر ذات او هستند؟
۳. در بیان قدرت.
۴. در بیان علم خدا.خاتمه. دنباله علم سخن گفته است.وی در کتاب از ابن سینا، قوشچی، سهروردی، شیخ بهایی، قطب رازی، میثم بحرانی، خواجه طوسی، محقق شریف، غزالی، فخر رازی، شیخ مفید، علامه حلی، نوبخت و بسیاری از دانشمندان یاد کرده است.