/ از: حسین بن عالم بن ابوالحسن حسینی معروف به امیر حسینی ( -۷۵۰ق.)
رحلی. ۱۹*۲۱سم. ۲۵۰گ. ۱۷و۱۸و۱۹س.
نزهه الارواح در ۷۱۱ق. نوشته شده است، صاحب مجالس العشاق میگوید: «دیدهبان و لتصنع علی عینی امیرسید حسینی در میان اولیا به غایت لطیف بوده و مصنفات در طریق درویشان دارند مثل زاد المسافرین و کنز الرموز و طرب المجالس و چند رساله دیگر».
1
سبحانک ما عرفناک حق معرفتک انه هو الموفق و المعین... بتوفیعش چو روشن دیدم آواز سخن را هم بنامش کردم آغاز... سپاس بیقیاس و منتهاء بیهمتا ملکی را که ملکش بیانباز است و درگاه لطفش درگاه و بیگاه بر روی در معرفت نشستگان او باز است...
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نستعلیق.
دارای سه سرلوح، مجدول.
1
چند ورق سفید در اول و آخر کتاب چند ورق محتوی اشعار در خاتمه.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۲۴۷.
در معرفت سلوک و مقامات سالک و سایر مسایل عرفانیه، مشتمل بر بیست و هشت فصل.