/ از: ضیاءالدین عبدالله بن محمد حسینی حلی ( - قرن ۸ق.)
محل کتابت: مدرسه جده اصفهان
کاتب نیمه اول: صالح بن مهدی نجفی؛ نیمه دوم: عبدالله بن نعمهالله جزایری زبیدی.
نیمه اول: اواسط ربیعالثانی ۱۰۶۲ق؛ نیمه دوم: عصر شنبه ۲ جمادیالثانی ۱۰۸۴ق.
۱۴/۵*۲۵/۵سم. ۲۸۱گ. ۲۵س.
1
2
بسمله. اللهم انی احمدک حمدا لایقدر حصره و لا یحصی قدره و لاینسی ذکره... و بعد فان الالتفات الی علم اصول الفقه و صرف الهمه الی عرفانه و امعان النظر فیه و البحث عن اقسامه و افنانه... هذا الکتاب المسمی بمنیه اللبیب فی شرح التهذیب... قال قدس الله روحه بعد الخطبه و رتبت هذا الکتاب علی مقاصد الاول فی المقدمات و فیه فصول الاول فی مباحث مهمه... اقول المقاصد جمع مقصد و المقدمات جمع مقدمه...
و اجوبتها تقدمت و حیث انتهی کلام المصنف قدس الله روحه الی ههنا قلنقطع الکلام حامدین لله... صلوه لا انقطاع لها و لا انقضاء و الحمدلله وحده و صلی الله علی من لا نبی بعده.
نوع خط:
رکابه نویسی:
تزئینات جلد:
نستعلیق و نسخ (به دو خط).
دارد.
تیماج سرخ لولا دار.
1
2
جای عناوین خالی مانده.
در حاشیه تصحیح شده و نیمه اول حواشی دارد با امضای «صدر» و «بد حسن».
1
3
در اول نسخه تملک کاتب و یادداشت وی که نسخه را به فرزندش محمدحسین بخشیده با مهر بیضوی به نقش «محمدصالح الحسینی» و تملک محمدحسین بن محمدصالح حسینی با مهر بیضوی به نقش «محمدحسین الحسینی».
دارای دو مهر بیضوی مذکور.
ماخذ فهرست: جلد ۴۸، صفحه ۲۷-۲۸.
نک: مجلس، ش ۷۲۵۳؛ التراث العربی، ۵/ ۳۰۳؛ ذریعه، ۱۳/ ۱۶۸ و ۲۳/ ۲۰۷.
این نسخه به عنوان شرح عمیدی بر تهذیب الاصول علامه حلی معرفی شده است.