ز بس که برطرف باغ در منثور است/ جهان چو افسر خاقان و تخت فغفور است
مولف از شعرا و سخنوران نیمه دوم ق ۶ و اول ۷ق. بوده.
در این نسخه دیوان وی مدائح علویان همدان:
عزالدین یحیی، علاءالدوله خسرو شاه، عمادالدین مردان شاه، مجدالدین (در را نام مجدالدین همایون ثبت گردیده) و مدائحی از ملک اوزبک (۶۰۷-۶۲۲) و جمالالدین عمر و قراخان که دو پادشاه بودهاند و مدائحی از صدرالدین (ظاهرا مراد صدرالدین خجندی است)، ابوالقاسم و مختصالدین نام که از وزراء بودهاند و زینالدین ابوبکر و بهاءالدین و رکنالدین و تاجالدین علی در ص ۸، ۱۵، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۳۲، ۳۸، ۳۹، ۶۷، ۷۴، ۷۵، ۷۸ دیوان وی موجود است.
در تذکرهها و تواریخ درباره وی جز اینکه در ایام سلطنت سلجوقیان (مراد سلاجقه عراق است) رخت بربسته و مداح امراء قلعه وشاق بوده و مثنوی «بشر و هند» نیز از آثار او است و دیوان وی از دوهزار بیت متجاوز و امروزه متداول است، چیز دیگر ننگاشتهاند.
شرح حال شاعر و معاصرین وی در راحه الصدور، ص ۴۵-۴۶، ۳۵۲-۳۵۵، ۳۸۸-۳۹۴، تاریخ گزیده، ص ۸۲۶، هفت اقلیم، ص ۷۸۹-۷۹۰ م.س؛ مجمع الفصحا، ۱/ ۶۳۴، روز روشن، ص ۶۸۵، تاریخ مفصل ایران، تاریخ مغول، ص ۴۳، سخن و سخنوران، ۲/ ۱۹۵-۱۹۶ و ص ۱۰۶۸ مجله مهر سال پنجم ۱۳۱۷ش. (مقاله مرحوم تربیت) نگارش یافته است.
برای سردار معظم خراسانی نوشته.
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
فرنگی.
مقوا عطف و گوشه تیماج.
1
2
چندین برگ ننوشته در آغاز و انجام نسخه گذارده شده.
مالک نسخه در حاشیه به خط خود نوشته: در نسخه دیگر مطلع این قصیده این بیت است:
بیا که جعد بنفشه چو طره حور است/ ز شمع گل همه اطراف باغ پرنور است
1
مالک نسخه به خط خود برخی از ابیات را از روی نسخه دیگر که به دست آورده تصحیح و ابیاتی که در این نسخه نبوده و در کنار صفحات و در آخر نسخه افزوده.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۷۷-۱۵۷۸.
شامل قصائد و ترکیببند و غزل و رباعی میباشد و همه اینها مرتب به ترتیب قوافی به حروف هجاست و در حدود یکهزار و پانصد بیت میباشد.