عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
IR
۱۰-۱۹۴۸۱
فارسی
دیوان منوچهری دامغانی
[نسخه خطی]
/ از: ابوالنجم احمد بن قوص بن احمد دامغانی متخلص به منوچهری.
محمدابراهیم منعم تخلص شیرازی.
ربعی. ۱۱*۱۷سم. ۱۳۵گ. ۱۲بیت.
مولف از شعرای معروف ق ۵ق. بوده، هدایت وفات او را در ۴۳۲ق. ثبت و در ۱۳۴۷ق. دیوانی مرتب به ترتیب قوافی با مقدمه‌ای در شرح حال شاعر منتشر نموده و در ۱۲۸۵ق. و بار دگر بی‌تاریخ و در این روزها ۱۳۵۹ق. با تصحیح محمدحسین نهاوندی در تهران و در ۱۸۸۶م. با ترجمه فرانسوی و مقدمه مبسوطی در پاریس چاپ گردیده است.
شرح حال منوچهری در لباب الالباب، ۲/ ۵۳-۵۵، تذکره الشعرا، ۴۰-۴۲؛ هفت اقلیم، ص ۶۷۷-۶۸۸ م.س؛ آتشکده آذر، ۳۲۱-۳۲۲؛ المآثر و الاآثار، ۱/ ۵۴۲-۵۷۰، سخن و سخنوران، ۱/ ۱۲۵-۱۴۵، مقاله آقای بهار (ملک‌الشعرا) در شماره پنجم سال ششم مجله مهر و مقدمه هدایت بر دیوان شاعر نگارش یافته است.
برای تقدیم به امیرزاده حاکم فارس در هنگام ورود وی نوشته (مسلما در نیمه دوم ق ۱۳ق.) و در آخر قصیده‌ای در مدح نامبرده از خود کاتب موجود است.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق بسیار خوب.
آغاز دیباچه (همان دیباچه انشائی هدایت) و در آغاز دیوان دو سرلوح بسیار زیبا می‌باشد که اطراف دو صفحه نخستین گردیده و میان سطرهای این دو، طلا اندازی شده و همه برگ‌ها با طلا و زنگار جدول‌کشی گردیده.
فرنگی.
تیماجی.
1
در کنار برخی از برگ‌ها ترجمه لغات مشکله را همین نویسنده نگاشته و این نسخه دیوان در حدود دوهزار و پانصد بیت است.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۷۳-۱۵۷۵.
در این دیوان مرتب کرده هدایت قصائدی از دیگران آورده شده و یکی از آنها لغز شمعی است که بدین مطلع می‌باشد:
چیست آنشخص چو زرین سرو چون سیمین بدن/ خویشتن سوزان و گریان و گدازان همچو من
و خود جامع در حاشیه ۱/ ۵۵۴ مجمع الفصحا، گوید: چنین ماند که این قصیده از رافعی نیشابوری است و نیز قصیده‌ای که بدین مطلع می‌باشد:
ای پیکر منور محرور خوی چکان/ ثعبان آتشین دم روئینه استخوان
و در وصف حمامی است که در ۷۱۶ق. امیر مبارزالدین ساخته به این شاعر نسبت داده شده و گویند از خواجوی کرمانی است و شاید خود هدایت هم در هنگام چاپ مجمع الفصحا متذکر این مطلب شده و فقط ابیات اولیه قصیده را که در آن حمام را با لغز بیان و معرفی کرده گنجانیده و آن دو بیت این است:
حزمت به سال هفتصد و پنج و چهار و هفت/ چون مه تمام کرد به مهر خدایگان
صاحبقران مبارز دین صفدر عجم/ شاه ملک نشان و امیر ملک نشان
و نسخ چاپی و خطی دیوان غلط‌های بسیار دارد و آقای دهخدا به تصحیح آن پرداخته‌اند و این بیت که به طرزهای گوناگون در نسخ نوشته شده نمونه‌ای از تصحیح ایشان است:
مجره چون ضیا که اندر اوفتد/ ز روزن و نجوم او هبای او
۱۰۷۴
ایران
کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
20121005
MF
87856
a
Y
