بنابر تصریح راوی گروسی و آذر رفیق نامش حسین بوده و در بدو جوانی سبزی میفروخته، پس از چندی به فکر دانش افتاده به تحصیل مقدمات و تتبع کمالات پرداخته و خود را از ذلت نادانی به عزت دانائی رسانیده، در شاعری رتبه قبول یافته و غزلیات وی خالی از نازکی نیست، عمر درازی یافته و در ۱۲۱۲ق. به جهان دیگر شتافته و دیوانی در حدود هشت هزار بیت دارد. هدایت در مجمع الفصحا (۲/ ۱۴۲) مختصری از بیانات راوی را زیر تخلص وی نگاشته و ۱۶ بیت از او انتخاب نموده ولی راوی ۸۰ بیت از غزلیات و رباعیهای رفیق را نقل نموده است.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
فرنگی آبی.
تیماجی.
1
نویسندهای در ۱۳۳۲ق. بر چند برگ کاغذ ننوشتهای که پیش از نسخه بوده نوشته است. برگ آخر شامل اشعاری از غیر از رفیق میباشد.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۱۵-۱۵۱۶.
شامل غزلیات و رباعیات شاعر میباشد و در ح ۱۳۰۰ بیت است.
مثنوی بنگ و باده فضولی بغدادی را که در معرفی از این دو بر اندازنده اصول آدمیت و از آثار ترکی فضولی بغدادی (محمد بن سلیمان -۹۷۱ق.) میباشد.