/ از: تقیالدین محمدبن شرفالدین علی حسینی کاشانی.
۱۰۱۳ق.
وزیری. ۱۱*۲۰سم. ۶۱۴گ. ۲۵س.
1
حمد و سپاس بیعدد آفریدگاری را سزد که نفس ناطقه را معدن جواهر اسرار معرفت و منبع زلال حکمت گردانید تا نوع انسان به استعداد کمالات قولی و فعلی به اصناف سعادات دنیوی و اخروی مخصوص گردد...
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نستعلیق.
مجدول و مذهب.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۱۴۶-۱۱۴۸.
خلاصه الاشعار شامل دوازده اصل و هر اصل منقسم بر دو فصل است، این تذکره در زمان سلطنت شاه عباس اول جمع و پس از ترجمه حال هر شاعر منتخبات او مرتبا درج شده و در هر اصل فصل اول به ذکر شعرای معاصرین مولف و فصل دوم به ایراد اشعار گویندگانی که مولف آنان را ندیده اختصاص یافته است و چنین است تقسیمات کتاب: ۱. شعرای کاشان، ۲. شعرای اصفهان، ۳. شعرای قم و نواحی آن، ۴. شعرای بلده ساوه و نواحی، ۵. شعرای قزوین که در زمان شاه طهماسب میبودهاند، ۶. شعرای گیلان و دارالمرز و نواحی، ۷. در ذکر شعرای تبریز و آذربایجان. برای اعتذار از ذکر بعضی اسامی در غیر موقع در لاحقه مربوطه به اولین فصل اصل سوم چنین مینگارد: «القصه چون اختلال و تزلزل به قواعد و ارکان احوال اهل عالم راه یافته بود... بناء علیهذا در وضع و ترتیب این نسخه نیز تبدل و تغیر واقع شد و جماعتی که قبل از این در ارکان اربعه اسم ایشان بایست نوشت در فصول لاحقه سمت گزارش یافت و گروهی را که در مقدمه نام ایشان میبایست برد در خاتمه صورت تسطیر و تحریر پذیرفت چه توان کرد این چنین افتاد».
تذکره در شرح حال عبدی شیروانی به پایان رسیده و از اصول دوازدهگانه هفت اصل در این نسخه موجود و پنج اصل ناقص است.