احمدک (کذا؛ نحمدک) یا ذالجود و الفضل و الاحسان و نشکرک یا واهب مواهب الالاء و النعماء فی کل حین واوان. خداوندی که سازنده کارهای مسکینان است.
کتاب نیست غلط میکنم که دریایی است/ که دست عقل ز اطراف او گهرچین است// دقیقههای معانیش در لباس حروف/ چو در سیاهی شب نقطههای پروین است
تمت الکتاب عون (کذا) الملک الوهاب فی سنه هزار دویست چهل نه اللهم اغفرلی و لوالدی و لجمیع المومنین.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
عناوین و نشانیها شنگرف.
بر فراز احادیث و آیات و عناوین فرعی خط شنگرف.
دارد.
فرنگی نخودی آهار مهره.
تیماج قهوهای، مرمت شده با پارچه، فرسوده. قطر: ۴/۲.
1
2
نسخه کامل است.
عناوین به خطی ریز در حاشیه نوشته شده است.
بین پارههای اشعار دو ویرگول شنگرف که روی هم قرار گرفتهاند.
برگ ۸۱ر یادداشت مطالعه فتحعلی اسکندری در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۳۷ش در پرندک.
برگ آخر شعری به ترکی آذری.
جزوها ۸ برگی.
بر بالای ۴۰ برگ اول با مداد کلمات خوب یا بد نوشته شده است (برای استفاده در تفال و استخاره).
حاشیه بعضی از صفحات اشعار پراکندهای نوشته شده است.
حاشیه برگ ۶۷پ یادداشت یادگاری در ۱۳۵۲ش.
1
ابتدای نسخه تملک دکتر حسین مفتاح و مهر وی.
خریداری از باقر ترقی در آذر ۱۳۴۸ش.
مشتمل بر ۱۴ باب و خاتمه به شرح زیر:
باب اول: در ذکر بعضی از مکارم اخلاق این صاحب دولت و نصب قواعد عدل و دادگستری و رعیتپروری.
باب دویم: در حسن اخلاق و مدارا و رفق با اهل عالم.
باب سیم: در اخلاص و اعتقاد با اهل عالم.
باب چهارم: در برآوردن حاجات مردمان.
باب پنجم: در صفت کرم و شفقت با کافه خلایق.
باب ششم: در مراعات تقوی و ورع.
باب هفتم: در صبر و شکر و رضا.
باب هشتم: در مذمت و حقارت دنیا.
باب نهم: در مدح قناعت و مذمت حرص و طمع.
باب دهم: در کسر نفس و ریاضت.
باب یازدهم: در آداب محبت و حمایت دوستان.
باب دوازدهم: در دانستن حقوق.
باب سیزدهم: در علم فراست.
باب چهاردهم: در موانست با اخیار و احتراز از صحبت اشرار.
خاتمه: در بعضی آداب و نصایح و وصایای حکما که ذکر آن ضروری است، در ۷ فصل:
فصل اول: در آداب معاشرت با طبقات مردم.
فصل دویم: در تدبیر اولاد و تربیت ایشان.
فصل سیم: در آداب تکلم و لوازم آن.
فصل چهارم: در آداب سکون و حرکت.
فصل پنجم: در آداب طعام خوردن.
فصل ششم: در تربیت خدمت خدمه و عبید.
فصل هفتم: در علم سیاست و آداب ملوک.
نک: فهرستواره، ۶/ ۳۰۰ - ۳۰۱؛ دنا، ۱/ ۴۶۷.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۱۷۲.
در آداب و اخلاق به نام یکی از وزرای روزگار خود شمسالدین محمد تا نام او جاودانه شود: «چون محمود بن یمین ترجمه یمینی مشتمل بر مکارم اخلاق وزراء تصنیف نموده و قاضی ابوالفضل تاریخ رشیدی را در مآثر و محاسن خواجه عنایتالدین محمد بن رشید ترتیب داده به طریق آثار البرامکه صاحب ربیع الابرار که به زبان تازی انشا کرده و صاحب نهایه، دستور الوزاره و قانون الملک مشتمل بر آرای صایبه و افکار ثاقبه دستور مغفور نظامالملک املاء نموده و الحال به واسطه این چهار نسخه این چند نفر از سایر وزرا که در هر زمان مشهورتر[اند]» (۴پ - ۵ر).
نوشته شده به تقلید از اخلاق محسنی واعظ کاشفی (۹۱۰ق).