پایان یافته در ۱۰۵۱ق چنان که در این رباعی در آخر کتاب آمده است:
«رقم نگار سال اتمام این خجسته فرجام میگردد و به این رباعی که در هر رکن مصراعش تاریخی مربعنشین گردیده: از روی حساب «زیور حسن» سخن/ تاریخ شده چون نام این «رشک چمن»// بنگاشت قلم بنفشه «گلشن روح»/ بنمود ورق «یاسمن فیض» به من (ص۱۸۵).
1
2
«روح فزایی رایحه گلشن سخن از هوای ثنای صانعی است که جلوه قامت سرو را به سلسله جنبانی راست نغمگی فاخته علم ساخته».
شکر کز فیض مدح قطب شهان/ الفتی شد شه سریر سخن// کرد مهمانی دماغ جهان/ از نعیم شمیم این گلشن// باد روشن بیان به مدحت شاه/ تا بود مهر شمع هفت لگن
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
عناوین و نشانیها شنگرف.
بین اشعار و عبارات سه نقطه مثلثی شنگرف، صفحات مجدول به شنگرف و لاجورد، ابتدای نسخه پیشانی مذهب مرصع با زمینه لاجورد؛ دو صفحه اول مجدول به زر و شنگرف و تحریر مشکی.
دارد.
نخودی آهار مهره، حاشیه برگ اول فرنگی.
تیماج عنابی ضربی با ترنج منقش به گل و مرغ و جدول. قطر ۷/۱.
1
1
1
1
1
صفحات عنوان نام کتاب و مهر کتابخانه مجدالدین نصیری به شماره ۴۱۰.
صفحه شامل متن و حاشیه.
برگ پایانی نسخه جدول هشت هشتی استخاره و فال.
جزوها ۸ برگی.
نسخه کامل است.
3
1
مهر بیضوی: «عبده محمدکریم بن محمد الطباطبائی ۱۲۴۷».
خریداری کتابخانه پیش از سال ۱۳۲۰ش.
نک: مجلس، ج ۲۳، ص ۲۰۴-۲۰۶؛ مشترک پاکستان، ج ۱۰، ص ۴۳۸ (۱ نسخه)؛ حقوق تهران، ص ۱۲۷-۱۲۸؛ کاروان هند، ج ۱، ص ۸۳-۸۵؛ دانشنامه زبان و ادب فارسی در شبه قاره هند، ج ۱، ص ۲۴۸.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۵۰-۵۱.
درباره رویدادهای روزگار عبدالله قطبشاه (۱۰۳۵-۱۰۸۳ق) فرمانروای گولکنده دکن.
تدوین شده در هفت رایحه:
رایحه اول: در توصیف ریاحین اخلاق حمیده و اوصاف گزیدهاش که رشک فرمای گلشن جنان و غیرت فزای روضه رضوان است.
رایحه دویم: در تعریف دولت سرای سعادت هوا که بنای دولت از بنیان عمارت عبارت والا خطابش یعنی از تنبیه اسم خجسته کتاب و قصر همیون سلطنت از زبر بام کلام عالی القابش اعنی از زبر نام فرخنده صحیفه هویداست.
رایحه سیوم: در اوصاف رنگینی چمن فردوس بنیاد حیدرآباد۷ که شام زلف دلگیر است و چین از غیرت انبساط بخشی هوای دلگشایش همچو خطه چین چین در هم.
رایحه چهارم: در وصف طرازی همیون جشن نشاط آیین که به انبساط نه عید هر سال در هشت بهشت را بر روی اهل روزگار گشوده، در ۹ آرایش:
آرایش اول: در توصیف جشن نوروز عشرت قرین و به مدح شاهنشاه عدالت آیین.
آرایش دویم: در تهنیت نوروز پادشاهی و مدح گستری به لزوم القاب و نام همیون ظل اللهی.
آرایش سیوم: در تعریف جشن عید قربان و در اوصاف کعبه امن و امان پادشاه عالمیان.
آرایش چهارم: در تقریر جشن عید غدیر و مدحتگری پادشاه بیشبه و نظیر.
آرایش پنجم: در تحریر جشن عید پوری یعنی هنگامه سرور چارشنبه سوری و در وصف برازنده تخت و دولت و افسر سروری.
آرایش ششم: در کیفیت جشن عید مولود و در صفت پادشاه عاقبت محمود.
آرایش هفتم: در صفات جشن سالگره و در ستایشگری نوازنده که و مه.
آرایش هشتم: در توصیف شب برات و در مدح خسرو حمیده صفات.
آرایش نهم: در صفت جشن عید رمضان و در ثنای نور دیده جهان و خدیو زمان.
رایحه پنجم: در صفتپردازی فیروز لشکر نصرت قرین، که روز دیدن و گیتی آفتاب را از تیغبندان و شب سپهره و چوکی ماه را از پاسبانان شمرده.
رایحه ششم: در کیفیت ساقی نامه، که ساغری است از شراب معانی مالامال بل خمکدهای است از باده روحانی سرشار و نواسنجی مدح شهنشاه عرش اقتدار که نشاء عدالتش ترطیب دماغ جهان و ترویج قلوب اهل زمان عطا نموده.
رایحه هفتم: در بیان طراوت و خرمی این گلشن که از روایح ریاحین معانی و الوان گلهای مضامین دیده نکتهسنجان و دماغ معنی پروران را به نعیم ضیافت نواخته.
وی به هر رایحه نامی ویژه هم داده است: ۱. نکهت ریاض دولت. ۲. بخور محفل جان. ۳. عطر گلشن جنان. ۴. شمیم ریاحین قدس. ۵. نسیم گلبن فتح. ۶. نشاء باده عیش. ۷. بهار عالم فیض.