/ از: میرمحمد بن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری ملقب به مطهر و متخلص به نقیبی.
وزیری. ۱۴/۵*۲۴سم. ۱۲۶گ. ۱۷س.
1
بسمله الحمد لله رب العالمین... و اما بعد چنین گوید محتاج رحمت حضرت باری محمدبن محمدحسین سبزواری...
مولف از معاصرین محمدباقر مجلسی و محمدتقی مجلسی بوده و با این دو نفر که از مشاهیر علمای امامیهاند طرفیت داشتهاند و در بسیار از برگهای این کتاب حملاتی به آنها کرده است و به مردم آن زمان سرزنش و طعن بسیاری نموده که چون من فقیر هستم مورد توجه و عنایت شما نیستم و دور دیگران میروید و مرا کافر میدانید و برخی از عقائد عوام آن زمان را نسبت به مجلسی بزرگ و کوچک ثبت نموده و آنها را سرزنش کرده و در ص۲ (نسخه این کتابخانه) تذکر داده که پیش از این اربعینی به نام زاد العقبی فی مناقب الائمه الاصفیا تالیف کرده است و با آنکه خالی از خصائل و فضائل حضرت خاتم الاوصیاء و آخر حجج الله تعالی علیه التحیه و الثناء نیست، خواست اربعین دیگری جداگانه در این موضوع بنگارد و نیز در ص۹ (همین نسخه) رسالهای به نام تنبیه العاقلین و اخزاء المجانین در رد بر متصوفه نیز به خود نسبت داده، در همین صفحه گوید: کتاب نصیحت الکرام و فضیحت اللئام را در این موضوع محمدبن نظام الدین محمد مشهور به عصام از کتاب ملا محمدطاهر (از بیانات او در ص۶ ع۲ معلوم میشود که مراد همان قمی مشهور و شیخ الاسلام آنجا است) انتخاب نموده و بر آن اضافاتی کرده قابل دیدن است و نیز در ص۳۸ رساله اعلام المحبین را نیز در رد متصوفه و در ص۱۹۸ کتابی به نام ریاض المومنین و حدائق المتقین به خود نسبت داده است.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق. خاتمه آن که به عربی است به خط دیگری در ۱۱۱۱ق. نوشته شده.
اصفهانی.
تیماجی.
1
اصل نسخه مقابله و اصلاح گردیده، شاید خط خود مولف باشد، پشت صفحه نخستین نام کتاب و مولف به خط نویسنده خاتمه نگاشته شده.
3
بر نسخه مهر حجه الاسلام رشتی (محمدباقر بن محمدنقی موسوی) و چند نفر دیگر که یکی از آنها محسن نام داشته و سجع مهر وی «انت المحسن و انا المسی. سنه ۱۱۲۵ق.» میباشد، موجود و مسلما از فیض کاشی نیست.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۳۸۰-۱۳۸۱.
مولف در این کتاب بر آن شده که بیشتر احادیث این اربعین را از روایت فضل بن شاذان نیشابوری صاحب کتاب الغیبه متوفی در نیمه اول قرن سوم هجرت نقل نماید. از مندرجات ص۹ و ص۲۳۳ نسخه به دست میآید در ۱۰۸۱ق. تالیف این اربعین شروع و از مندرجات ص۳۵ نسخه معلوم میشود تا سال ۱۰۸۳ق. مشغول تالیف و نگارش این شرح بوده و پس از شرح چهلمین حدیث نیز حدیثی از فضل بن شاذان در اطراف احوال روز قیامت به عربی نقل و کتاب را بدان ختم نمودند. این کتاب در ح ۶۲۰۰ بیت کتابت دارد.