تم فی شهر ربیع الثانی سنه ۱۰۶۳ فی قریه میانکوه من توابع تنکابن علی ید الفقیر الی الله الغنی الحسیب محمد مومن الحسینی الطبیب لا یبعده الله عن جنابه انه قریب مجیب.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
اصفهانی.
تیماجی سبز.
1
این نسخه به خط ها و قلمها مختلف در سالهای مختلف از جمله خط حکیم مومن و محمدباقر طبیب تنکابنی این دفتر نخست در دست رضا قلی هدایت و سپس در دست معتمدالدوله عبدالعلی متخلص به عبدی پسر فرهاد میرزا بوده و یادداشتهای هر دو در دفتر دیده میشود. در ص ۵۳۷ مرحوم رضا قلی خان هدایت به خط خود نوشته است، «هو الله تعالی این بیاض که فی المثل برجیست پر اختر حکمت و درجی پر گوهر معرفت فقیر الراجی لعنایت رضا قلی المتخلص بهدایت در ری خریداری نموده. ۱۲۵۸» و سپس در ص ۵۳۹ پس از چند بیت از الهی که ظاهرا به خط خود او است و در صدر آن نوشته: «الهی عفی عنه» باز مرحوم هدایت به خط خود نوشته است: «این کراس بیاض را که مطالعه مطالع شموص مطالب و مقاصد نکات حکمت آیاتش دیده دل را ضیا دهد و سویدای قلب از سوداش سلب شود و غالبا رسالتش بخط مرحوم حکیم مومن تنکابنی صاحب تحفه است و بعضی را بصوابدید وی نگاشتهاند...».
در ذیل به خط دیگری که ظاهرا خط مرحوم رضا قلی خان هدایت است نوشته شده: «خط مرحوم حکیم میر محمد مومن بن حکیم محمدزمان تنکابنی صاحب تحفه است رحمه الله علیه». از این قرار این نسخه به خط محمد مومن حسینی معروف به حکیم مومن است که ساکن اصفهان و خود پدر و جدش از پزشکان دربار صفویه بودهاند و خود طبیب شاه سلیمان صفوی (۱۰۷۷-۱۱۰۵ق.) بوده و تحفه حکیم مومن را به نام شاه سلیمان نوشته.