باب اول در ضرب کسور و در او پنج ضابطه است ضابطه اول در ضرب کسور در کسور. طریقه در وی آنست که عدد کسر مضروبین را در یکدیگر ضرب کنند و حاصل آنرا با حاصل ضرب مخرج... .
... جذر او شش است و دو جزو از سیزده جزو قسمت کردیم او را بر دو که مخرج است خارج شد سه و جزئی واحد از سیزده جزو و هو المطلوب.
تمت از رساله عبدالعزیز نیم دهی که مسماست به لب الباب نقل شد».
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ و نستعلیق.
اصفهانی (شماره فرنگی سفید).
تیماج مشکی بدون مقوا.
1
2
عطاءالله اصفهانی که خود مردی اهل فضل بوده، کتابهای بسیار در دست داشته و فقراتی از آنها در حواشی ۲۵ رسالهای که در این دفتر رونویس کرده نوشته. همه صفحات این دفتر با یک قلم نیست گاه نسخ و گاه شکسته نستعلیق و گاه ریز یا درشت است و در ذیل بیشتر رسالهها رقم دارد. یادداشتهایی نیز خود او در توضیح یا نقد مطالب کتابها دارد.
بر پشت برگ اول دفتر نوشتههایی دارد از آن جمله است فهرست رسالههای موجود در دفتر و نقلی از حاشیه ابن هیثم در تحریر اقلیدس به واسطه تحریر اصول اقلیدس به قلم محقق نسفی عناوین و اشکال هندسی در رسالهها همه به شنگرف است. در ذیل این صفحه و پشت آن دو جدول جذر ترسیم شده.
در کنار صفحات این نسخه از خلاصه، حاشیههایی به نقل از شرح شمسالدین علی خلخالی، و جواد و حاشیههایی به فارسی از عطاءالله (کاتب نسخه) بر پشت و روی یک برگ کوچک الصاقی پس از ص ۶ نوشته شده. بر یک برگ الصاقی دیگر (پس از ص ۱۴) ارقام و نوشتههای بدون نشان دیده میشود.
3
مهر بیضی کوچک کاتب نیز با نقش «عطاءالله» و تاریخ ۱۱۹۲ق. در برخی از برگها دیده میشود.
آنچه در این نسخه موجود است شش باب است بدین ترتیب:
باب اول در ضرب کسور و در پنج ضابطه است.
باب دوم در قسمت کسور (دارای هشت ضابطه است).
باب سوم در تضعیف کسور.
باب چهارم در تضعیف کسور.
باب پنجم در جمع کسور.
باب ششم در تفریق کسور.
در پایان باب ششم دو قاعده است یکی در استخراج جذر کسور و دیگری در استخراج جذر صحیح با کسر بالای قاعدهها به ترتیب شماره ۳ و ۴ گذارده شده.
ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۴۲۶۲.
یکی از رسالههای کمیاب فن حساب است که عطاءالله اصفهانی جزء مجموعه ارزنده کتب ریاضی خویش داشته و در فهرست کتابهای خویش (که در بالا نقل شد) از آن یاد و در این اوراق آخر دفتر بخش حساب کسور از آن کتاب را رونویس کرده است.
در ذریعه از «لب اللباب» عربی که گزیده خلاصه الحساب بهائی و به قلم میرزا محمدحسین شهرستانی ( -۱۳۱۵ق.) است یاد شده.