عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
IR
۱۰-۳۰۴۷۷
فارسی
مثنوی عشاق نوا
[نسخه خطی]
/ از: رازی.
اوایل ق ۱۴ تا اواخر ق ۱۳ق.
ص ۴۳۸-۴۴۸.
رقعی. ۱۰/۵*۱۷/۵سم. ۶۰۹ص. ۱۳-۱۴س.
1
2
عشاق نوا فخر رازی. بسمله، و به نستعین
ای نوای دل عشاق از تو/ صد نوا ساز در آفاق از تو
ساز دلسوز نوا مطب مست/ همه را برده بیک نغمه زدست
الف از عالم توحید آمد/ صفت عارف تجرید آمد
وحدت ار میطلبی واحد باش/ حرف غیر از ورق خود بتراش
سر حق را ز کجا داند مرد/ چون الف تا نشود واحد و فرد
عاشقان سر نشناسند زپا/ چیست حرف الف و نقطه یا
باش ایدل نفسی همدم عشق/ نکته گوش کن از عالم عشق
این ش نسخ است.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته و نسخ تحریری ضعیف.
فرنگی سفید.
تیماجی سبز رنگ.
1
پشت برگ اول دفتر سطوری از عقد الفرید به خط کاتب دفتر دیده می‌شود.
ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۴۰۹۵-۴۰۹۷.
(به نوشته صدر نسخه از فخر رازی) در وحدت و توحید و در سر تمثیل وحدت (در زبان عرفاء و صوفیان) است بنای و نوای نی و الف و نقطه و سرایت وجود (حق در عالم (همآن که مولوی در آغاز دفتر اول مثنوی بزرگ خود کرده است). نام این تخلص شاعر (رازی) و نام مثنوی (عشاق نوا) از این ابیات استفاده می‌شود:
روح از آن روز که از عالم پاک/ روی آورد بدین عالم خاک
نفس و کل بود و را نام اول/ بنگر نیک اگر نه ای احول
روح آنگاه نها دندش نام/ که شدش منزل ارواح مقام
بشنو از من سخن واعظ راست/ چون بمعنی نگری روح خداست
آنکه این راز چو رازی پوید/ همچو منصور انا الحق گوید
روح از آن نقطه که مشتق باشد/ بحقیقت حق مطلق باشد
داند آنکو بود از غیر جدا/ که محمد نبود غیر خدا
انت منی که محمد فرمود/ طالبان را ره تحقیق نمود
چون درین پرده شدم محرم راز/ ره عشاق نوا کردم ساز
آنچه قانونی دیوان قضا/ گفت در پرده عشاق نوا
این مثنوی ۴۴ بیت است و از بیت آخر چنین پیداست که مثنوی دنباله دارد و در این نسخه ناتمام است.
نزهه الارواح = تاریخ حکماء
/ شمس‌الدین شهرزوری
497824
۳۰۷۱
/
۷
ایران
کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
20130630
مطالعه متن کتاب MF
87856
a
Y
