عبدالجواد بن محمدمهدی حسینی و محمدمهدی حسینی موسوی.
۱۳ق.
۱۱*۱۶/۵سم. ۲۹۸ص. سطور مختلف.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نستعلیق و شکسته (با قلم متفاوت و برخی به شیوه چلیپا).
میشن قرمز.
1
در آغاز نسخه یادداشتهای پراکنده از جمله یادداشت مطالعه این نسخه به خط عبدالله بن سیدمحمدرضا شبر.
در روی برگ اول فهرست برخی رسایل موجود در نسخه تحریر شده است.
در ص ۱۲۶ نام محمدمهدی الحسینی الموسوی به شنگرف به خط خود وی نوشته شده است.
تعدادی از صفحات سفید و نانوشته مانده.
فهرست برخی مطالب در روی برگ اضافی نسخه.
3
1
مهر کتابخانه خصوصی حورا نصیری امینی در روی برگ اضافی نسخه و نیز مهر عبدالجواد حسینی در روی برگ اول حک شده.
در آغاز نسخه یادداشت تملک ذبیحالله حسینی رضوی و مهر وی.
ماخذ فهرست: جلد ۵۰، صفحه ۱۸۸.
نک: مجلس ش ۷/ ۱۸۰۴.
منقولاتی است از رساله رضاعیه میرداماد، قاموس، مجمع البحرین، شرح اصول کافی ملاصدرا و غیره به خط محمدمهدی حسینی موسوی در سنه ۱۲۱۵ق. کرمانشاهان و محرم ۱۲۱۲ق (ص۱۲۶و ۱۲۷)، فتوایی منقول از شهید ثالث (ص۱۴۰)، با مطلع: «نمیروم ز دیار وفا به کشور دیگر / اگر برانیم از در درآیم از در دیگر (ص۱۵۰)، اشعاری به ترکی که در آغاز آن گویا آمده للسید مهدی جبل عاملی (ص۱۵۱)، برخی مباحث کلامی (ص۱۵۴-۱۵۸)، شبههای منقول از شرح المطالع که در آغاز آن آمده است: شبهه قد سئلها عنی ملا شمس الهروی الحنفی و هی مذکوره فی شرح المطالع انقلها و لکن بتحریر منی... (ص۱۷۰)، گفتاری از نظام نیشابوری در ذیل آیه «و من اظلم ممن منع مساجدالله» (ص۱۷۶-۱۷۷)، در بیان و شرح عبارتی منسوب به شیخ بهایی درخصوص اغسال واجب شاید از عبدالجواد بن محمدمهدی حسینی مورخ ۱۲۲۵ق. (ص۱۹۲)، بندی در خرافات بعض مشایخ المتصوفه فی اثبات مذهب صیمری (ص۱۹۴). در ص ۱۹۶ یادداشتی است از عبدالجواد بن محمدمهدی حسینی بدین عبارت: «رساله الفتها فی عدم جواز الصلوه فی ثوب لصقت به شعرات ما لا یوکل لحمه حی مباحثی مع بعض اهل العصر فی اوان اشتغالی بالتحصیل» و سپس چند سطر از آن رساله را در ذیل تحریر کرده است، در ص ۲۰۰-۲۱۰ تعلیقاتی است بر فقراتی از دعای سحر مشهور به دعای ابوحمزه ثمالی، در ص ۲۲۸ یادداشت تاریخ فوت سید (فرزند نویسنده یادداشت) که به مرض سودا در سهشنبه ۶ محرم ۱۲۴۳ق. از دنیا رفته و اشعار و ماده تاریخ فوت وی در ذیل آن و نیز الفرق بین الظلی و الچینی؟ (ص ۲۳۰-۲۳۷).
نوروزیه
/ محمدمهدی بن هدایتالله حسینی موسوی خراسانی معروف به شهید رابع