بسمله. خاتمه فی التعارض و لاخفاء فی ان هذا المقصد من اهم مقاصد الاصول و لاخلاف من احد منهم فی کونه من مقاصد علم الاصول...
... فالامر واضح و کذا علی الثانی لان کلماتهم صلوات الله علیهم یفسر بعضها بعضا لان جمیعهم بمنزله متکلم واحد.
مولف از علمای شیعه در قرن ۱۳ و ۱۴ق. است و از میرزا قمی (قدس سره) نقل میکند. احتمالا از شاگردان شیخ انصاری بوده که از او به عنوان «شیخنا قده فی الرساله» مطالبی آورده.
نوع خط:
رکابه نویسی:
تزئینات جلد:
نسخ.
دارد.
تیماج سرخ.
1
2
برگهایی در میان نسخه سفید مانده است.
در حاشیه تصحیح شده.
1
3
در اول نسخه تملک ناصر بن احمد بن عبدالصمد موسوی بحرانی و علی بن حاتم بن محمد بن عبدالله بن عمران خطی با مهر بیضوی وی.
مهر بیضوی در اول نسخه.
ماخذ فهرست، جلد ۳۱، صفحه ۷۱.
خاتمه کتابی است در اصول فقه استدلالی شامل بحث تعارض (= تعادل و تراجیح). در برگهای پایانی نسخه بحثی درباره حدیث رفع مطرح شده است.