/ از: شهابالدین ابوالحسن، احمد بن الحسین بن احمد بن ابراهیم اشعری شافعی
، تاریخ کتابت: قرن ۱۱ق.
؛رقعی. ۱۳*۵/۱۹سم. ۱۸۴گ. ۱۷س.
1
2
آغاز نسخه: الجز الاول قال الاصمعی خرج الفضل بن یحیی الی الصید یوما و انا معه... .
ان کنت تبغی جنان الخلد تسکنها فینبغی لک ان تامن النارا، و هذا اخر ما انتهی من حکایه عبدالواحد و الله اعلم.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نسخ شیوه عربی.
عناوین به قلم نسخ درشت شنگرف.
تیماج مشکی فرسوده با حاشیه و عطف تیماج قرمز.
ترکی بغدادی.
1
نسخه فاقد دیباجه است.
این نسخه مشتمل بر ده باب است و در هر باب ده حکایت به ترتیب ذیل: الباب الثانی: فی الادب و العلم و العفو و الحلم. الباب الثالث: فی الشجاعه و الجلد و البراعه. الباب الرابع: فی الفصاحه و الخطاب و الرد و الجواب. الباب الخامس: فی التلطف فی السوال و التلصص و الاحتیال. الباب السادس: فی حکایات الشعراء مع الامراء و الکبراء. الباب السابع: فی اخبار العشاق و کل حبیب مشتاق. الباب الثامن: فی اخبار النساء و فنون شتی. الباب التاسع: فی اخبار منثوره و حکایات ماثوره. الباب العاشر: فی اخبار الصالحین و الزهاد و السائحین.
کتابی است کشکول مانند مشتمل بر حکایات و اشعار و طرائف اخبار عرب. چون این نسخه فاقد دیباجه است و نسخهای دیگر به جهت مقابله در دسترس نبود شناخت قطعی کتاب مقدور نبود ولی بیشک مولف همان اشعری مذکور است و با توجه به اینکه بر کتاب نام لب اللباب فی الحکایات نوشته شده از میان کتب اشعری با همان لب الالباب و نزهه ذوی الاصحاب قابل تطبیق است.