ثم ینادی جبریل فی السماء ان الله قد احب فلانا فنحبه (ناخوانا) الارص بالله العون و العصمه و التوفیق.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نسخ کهن.
مقوا با عطف حاشیه تیماجی.
سمرقندی.
1
2
آنچه در مورد نام کاتب خوانده میشود چنین است: «ابولحا ... بن ابی العلاء هبه الله بن ابی الفتح مسعود بن ابی الوفاء محد بن ابی الکر ... ابی الفضل عبدالله اصفهانی نائينی»؛ پشت برگ آغاز، یادداشتی است در ترجمه ابوحنیفه. بر پشت برگ پایان یادداشتهایی است به نظم و نثر، از جمله یادداشتی کهن درباره تاریخ وفات دو تن از علمای شیراز در قرن ۸ به نامهای زینلدین عبدالسلام بن احمد شیرازی و برادرش علاءالدین یوسف، که در مزارگاه مصلای شیراز مدفون بودهاند. آنچه از یادداشت مذکور خوانده میشود چنین است: «... شیخ الامام الاعظم مقتداء اعاظم فی الامم ... زینالحق و الدین عبدالسلام بن محمد بن طاهر ... شوال و اخیه امام الهمام علاءالدین یوسف فی محرم ... سبعین و سبعمائه و مدفنهما بمصلی شیراز فی تلک مزار ... آمرزیده باد که از بهر ارواحشان سوره فاتحه الکتاب ... و کاتب را به دعا یاد دارد. کتبه ابوالخیر بن محمود شیرازی المشتهر بعبد السلامی».
در هامش صفحات تعلیقاتی است در ترجمه برخی کلمات متن به فارسی کهن، از جمله آنها که قابل ذکر است: الوسخ = شوخکن شدن، التفرغ = واپرداختن، الالتحام = با یکدیگر پیوستن جراحت، الحضن = در زیر گرفتن مرغ خایه را، الاحتذاء = به کسی پی بردن، و بر نهاد کسی کاری کردن، الوقاحه = شوخ روی (رویی) کردن. و شایان ذکر اینکه در هامش ص ۲۵۶ در ترجمه این بیت: و اذا صفا لک من زمانک واحد و هو المراد و این ذاک الواحد، چنین آمده است: چو یابی در جهان یک بار، یک دل مراد آن است لیکن نیست حاصل.
1
3
پشت برگ آغاز، تملک فرهاد میرزا معتمدالدوله مورخ ذی الحجه ۱۳۰۲ و تملکی با مهری به سجع: « عبده الراجی محمدعلی» و نیز حدیثی به نقل از امام علی (علیه السلام) و تملکی مورخ ۱۱۹۴.
پشت برگ آغاز، مهری به سجع: «عبده الراجی محمدعلی».
نک: معجم المطبوعات، ۱/ ۱۰۶۱؛ کشف الظنون، ۲/ ۱۱۷۷.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۴، صفحه ۱۴۸ - ۱۴۹.
در سیرت و چگونگی سلوک متصوفه مشتمل بر ۶۳ باب. به گفته حاجی خلیفه، مصباح الهدایه عزالدین کاشانی ترجمه فارسی همین کتاب است.