/ از: قاضی عضدالدین ابوالفضل عبدالرحمن بن احمد ایجی شیرازی مشهور به «عضدی»
، تاریخ کتابت: اوایل سدهی ۱۳ق.
۲ (۴۷ب - ۴۸ب) برگ، ۲۱ سطر.
باید افزود که این اثر در سالهای ۱۲۶۷، ۱۲۹۲، ۱۲۹۷، ۱۳۰۸ و ۱۳۱۱ق در استانبول، در سال ۱۲۹۸ق در هند و نیز در سالهای ۱۳۱۰ و ۱۳۶۸ق در قاهره منتشر گردیده است.
1
2
«بسمله، هذه فائده تشتمل علی مقدمه و تقسیم و خاتمه؛ المقدمه اللفظ قد یوضع لشخص بعینه و قد یوضع له باعتبار و امر عام و ذلک بان یعقل امر عام مشترک بین مشخصات ثم یقال هذا اللفظ موضوع لکل واحد...».
«... و ان کانا لایستعملان الا جزئیین لعروض الاضافه [فلا یکونان جزئیین] الثالث عشر لایبرییک تناوب الفاظ بعضها اذ المعتبر [هو] الوضع».
نام کاتب و محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
نسخ.
عنوانها و نشانیها قرمز؛ اندازه متن: ۵/۶*۱۵سم.
فرنگی سفید ضخیم.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۶۷ - ۱۶۸.
رسالهای کوتاه مشهور در بلاغت مبحث علم بیان و وضع الفاظ و دلالتها و انواع و اقسام وضع در ادبیات عرب است. این اثر به جهت ایجاز و فواید فراوان مورد عنایت و توجه دانشمندان و دانشجویان علوم اسلامی قرار گرفته و بر آن شروح و تعلیقات بسیاری نگاشتهاند که حاجی خلیفه به برخی از آنها اشاره کرده است. از این اثر در این کتابخانه چند نسخهی دیگر موجود است که از آن جمله میتوان به شمارههای «۶/۵۳۶ط»، «۳/۶۳۴۹»، «۲۳/۱۲۳۱» و «۳۳/۱۸۰۳» اشاره نمود و تقریبا بیشتر فهرستهای کتابخانههای داخلی و خارجی، حاوی نسخه یا نسخههایی از الرساله الوضعیه قاضی عضدی هستند.