«بسمله، الحمدلله الذی وفقنا سلوک طریق الجد و البرهان لمعرفه الحقیقه و تحصیل الایقان... و صلی الله علی سید الاولین و الاخرین... و آله عترته اللذین... قوله لما کان العلم المکتسب اه، قال...»
«... ما ذکره الشیخ فی القاطیقوریاس فی فصل فی ذکر امور... فلا یخلو عن اشکال و لاشتمال... الحقیقه... فی یوم...».
مولف اثر ناشناخته است.
کاتب: اصل به خط محشی؛ محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
شکسته تحریری (بینقطه).
عنوانها و نشانیها مشکی؛ اندازه متن: چلیپا در هامش.
شرقی (سمرقندی تحریری) نخودی نازک.
4
1
2
نسخهی نفیسی است که به نظر میرسد منحصر به فرد بوده باشد.
در سرچشمهها (منابع) و فهرستهای مورد دسترس، نشانی از آن یافت نگردید. به جهت در هامش نوشته شدن، بینقطه بودن و فرسودگی برگها و نیز برش بخشی از متن در صحافی نابجا! بخشی از عبارات ناخوانا میباشد و یا به سختی قابل قرائت است.
قلمخوردگیهایی در متن حواشی دیده میشود.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۲۷ - ۲۸.
تعلیقاتی بر بخش برهان کتاب الشفاء شیخ الرییس ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا (در گذشته به سال ۴۲۸ق) است که از سوی یک دانشمند شیعی نگارش یافته است. این حواشی بر مقالهی اولی (از فن پنجم کتاب الشفاء) به صورت نامرتب است و گویا ناتمام مانده است. باید دانست که مرحوم آقا بزرگ تهرانی در الذریعه (ج۶، صص ۱۴۰ - ۱۴۳) گزارشی از حاشیههای شیعی کتاب الشفای بوعلی آمده است که عمدتا تعلیقه بر بخش الهیات و طبیعیات آن کتاب است؛ همچنین حاشیهی دیگری بر برهان الشفاء در کتابخانهی دانشکدهی الهیات دانشگاه تهران موجود است که با حاشیهی حاضر تطبیق ندارد.