نقد دیدگاه ها و روش سیاسی معاویه از منظر امام علی (ع)
[پایان نامه]
/ فاطمه خداوردیلو
؛ استاد مشاور: مصطفی دلشاد تهرانی
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
، ۱۳۹۱
۱۷۵ص.
کلیدواژه: دیدگاه، روش، سیاست، معاویه، امام علی (ع)
کتابنامه: ص. ۱۶۹ - ۱۷۵؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
علوم حدیث (گرایش نهج البلاغه)
۲۱/۹/۱۳۹۱
۵/۱۸
یکی از محورهای اساسی سیاست و زمام داری علی(ع) ازهمان آغاز حکومت، پاک سازی حکومت از زمامداران منحرف دوره عثمان بود. یکی از این حاکمان، معاویه بن ابی سفیان بود. مخالفت علی (ع) با معاویه به سبب اختلاف های شخصی نبود، بلکه تضاد بین اسلام اصیل با جاهلیت وکفر؛ واختلاف بین دو نوع طرز تفکرو دو نوع سیاست متفاوت امام و معاویه بود. از آن جا که معاویه در بین معاویه شناسان اهل سنت به دو صفت تحمل و سیاستمداری معروف است باید سیاست او با معیاری اصیل که همان روش و دیدگاه امام علی (ع) است، سنجیده شود تا چهره این شخصیت تاثیر گذار در تاریخ اسلام هرچه روشن تر نمایانده شود. در این تحقیق بر اساس خطبه ها و نامه های امام علی(ع) در نهج البلاغه و هم چنین روش حکومتی خود حضرت، به نقد دیدگاه ها و روش های معاویه در حوزه سیاست پرداخته شده است. دیدگاه های سیاسی و حکومتی معاویه در حوزه سیاست عبارت بود از این که: در نگاه معاویه قدرت و حکومت به مردم، اصالت دارد، او به حکومت نگاه سلطنتی داشته و نه خلافت به شیوه پیامبر؛ و نیز در نگاه سیاسی و مدیریتی او عرب و عجم برتری داشته است. همچنین در نظر معاویه برای رسیدن به قدرت و حفظ آن استفاده از هر وسیله ای جایز بود. روش هایی که معاویه در طول حکومت خود پیش گرفته بر اساس شرایط متفاوت و افراد مختلف، گوناگون است. ولی همه در راستای یک هدف (رسیدن به قدرت و حفظ آن ) می باشد. از جمله روش های او می توان به: پنهان کردن حقیقت از مردم، دشنام دادن به امیرالمومنین (ع) در خطبه های رسمی حکومتی مانند خطبه های نمازجمعه، برای بیزار کردن مردم از ایشان، تفرقه افکنی، پیمان شکنی، گرسنه نگه داشتن و در مضیقه و تنگنا قرار دادن مخالفان، تطمیع سران و نخبگان قوم، تبلیغات دروغین، مکر و فریب و تقدس مابی وتظاهر به دینداری، اشاره کرد.