سابقه و هدف :مطالعات گذشته نشان داده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی می تواند آنژیوژنز را از طریق اتصال به گیرنده غشایی اش (VEGFR۱) که توسط سلولهای اندوتلیال بیان میشود تحریک نماید .در این مطالعه قصد داریم به شمارش سلولهای بیان کننده این گیرنده در خون محیطی و ارتباط آن با شدت بیماری مالتیپل اسکلروز بپردازیم .مواد و روشها :این مطالعه مورد شاهدی روی ۱۰۲ بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزکه عاری از هر گونه شرایط و بیماری التهابی دیگر بودند و ۷۵ داوطلب سالم که از طریق سیستماتیک تصادفی انتخاب شدند صورت گرفته و با اندازه گیری وضعیت ناتوانی گسترش یافته) متد EDSS) بیمار و شمارش تعداد سلولهای بیان کننده VEGFR۱ خون محیطی توسط فلوسیتومتری ارتباط بین تعداد سلولهای بیان کننده VEGFR۱و شدت بیماری را مورد بررسی قرار داده است .همچنین تاثیر جنس، سن، طول درمان و تعداد موارد عود مورد بر متغیرهای فوق مورد ارزیابی قرار گرفته است . نتایج :سطح سلولهای بیان کننده VEGFR۱ در بیماران در مقایسه با گروه سالم کنترل بالاتر بود .(r=۰.۳۷; P<۰.۰۰۱)از بین متغیرهای بالینی مختلف تنها نمره EDSS ارتباط معنا داری با فراوانی سلولهای بیان کنندهVEGFR۱ داشت .(P<۰.۰۰۱) سایر فاکتورها از قبیل جنس، سن، طول درمان و تعداد موارد عود تاثیر احتمالی معنا داری بر سلول های بیان کننده VEGFR۱ ندارند .(P>۰.۲۹) نتیجه گیری :مطالعه ما نشان داد سلولهای بیان کننده VEGFR۱ در خون محیطی بیماران به عنوان فاکتور آنژیوژنز و التهابی بالا می رود .این وضعیت با ناتوانی بیشتر ارتباط دارد .بنابر این شاید بتوان با بلوک این رسپتور آنژیوژنز و التهاب همراه را کاهش داده و از آن به عنوان روش آلترناتیو برای درمان و کاهش علایم و ناتوانی بیماری التهابی مالتیپل اسکلروز استفاده کرد . کلیدواژه ها :مالتیپل اسکلروز، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، گیرنده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی